Ontsnapt aan de herfst

Het is ons gelukt. In een paar lange tochten langs de Portugese kust naar beneden en we hebben heerlijk weer bereikt. Dit blog schrijven we in Sines waar we relaxen en klussen in korte broek!

Na een paar relaxte dagen in A Coruña gaan we verder (16 oktober). We zien voorlopig geen mooi/gunstig weervenster dus dan maar met minder gunstige omstandigheden verder. Het zonnige zuiden trekt. We varen in twee moeizame dagen tegen de wind in, soms zeilend/soms motorzeilend richting Finisterre. De beruchte kaap wil ons niet zo maar doorlaten, we moeten er voor werken. Met een tussenstop in Corme (erg onrustige ankerplek door de swell die de haven binnenloopt) bereiken we Ria Camariñas om de hoek van Finisterre. Het is de groenste en kleinste ria aan de westkust en onze favoriet. In Camariñas is de haven bijna leeg. De verwachting is een paar dagen harde tegenwind en veel regen dus we blijven weer even liggen. Voor het gemak gaan we de haven in. Als we in de bijboot door de regen moeten gaan we helemaal de kant niet op. Nu kunnen we af en toe even de benen strekken tussen de buien door. Camariñas is een leuk authentiek plaatsje. Er zijn een paar

restaurantjes aan de kade die vooral door lokalen bezocht worden en waar we heerlijk eten. Het is ook een plaats waar kantklossen nog als een kunstvorm wordt gezien. Overal zijn winkeltjes met gekloste kleedjes. Kinderen krijgen vanaf hun 6-de al les in kantklossen op de basisschool. De natuur langs de kust is erg groen met ruige kliffen, dit vraagt ook om een wandeling. Na 3 dagen gaan we verder. We besluiten om de andere 4 deze keer over te slaan en varen via een overnachting in Aguiño naar Cies. Tijdens een bezoek van de douane hebben we gevraagd hoe het zat met de vergunning en of we die nog steeds nodig hadden. De heren van de autoriteiten waren bijzonder relaxt. Geen vergunning nodig, er komt nu buiten het seizoen toch niemand controleren. Dit is voor ons een nieuwe kant van de Spaanse autoriteiten die meestal erg strikt en formeel zijn. Inderdaad is het erg rustig op Cies.

Er liggen maar drie boten voor anker (waarvan twee Nederlandse). Het is voor de verandering heerlijk zonnig en in korte broek maken we een wandeling over het strand en bos. Genieten van rustige natuur in topvorm. Hoe anders was het hier 5 jaar geleden toen we in file tussen de selfie sticks omhoog liepen naar de vuurtoren. We maken nog even kennis met de Doejong. Na het eten gaan we anker op. We hebben uitgerekend dat we voor de 260 mijl twee nachten moeten doorzeilen als we Lissabon bij daglicht willen bereiken. En er staat eindelijk een gunstige noordelijke wind. De Portugese Nortada die we tot nu toe zo gemist hebben.

Eenmaal buiten hebben we inderdaad de wind van achteren. Er staan

Schitterende zonsondergang onderweg

flinke rollers en we hebben alle zeilen uitgeboomd en vastgezet. De wind is wat variabel en ongeveer om de 6 uur moeten we iets aan de zeilvoering veranderen. 

Geregeld zien we dolfijnen, altijd een feest onderweg. De eerste 24 uur maken we 146 mijl, een goed gemiddelde. De hele route varen we naast, voor of achter de Imagine (altijd in zicht). Kan je je voorstellen dat je zo lang dezelfde snelheid hebt, uniek. Woensdag 23 oktober om 7.30 gijpen we en slaan wij linksaf naar Lissabon. Onder het genot van een kop koffie (het schommelt eindelijk niet meer zo) varen we met zonsopgang de Taag op. Vanaf het water heb je een erg mooi zicht op Lissabon. We zijn door andere zeilers getipt om naar Seixal te varen. Een klein dorp/voorstadje aan een riviertje aan de overkant van de Taag. Hier gaan wij op een hele rustige plek voor anker. De zon schijnt en we komen bij van de tocht. Na de klok rond te hebben geslapen wandelen we de volgende dag door het dorp, lunchen op een 

Niets zo lekker als douchen in de zon op
 het achterdek na een lange tocht

terrasje en doen groots boodschappen bij de enorme Lidl. Manon gaat naar de kapper. Altijd spannend, ze sprak geen woord over de grens en van het beperkte Spaans van Manon begreep ze ook niets (dat lag niet aan de kapster 😉). Ze kwam op het idee om haar boek met kapsels tevoorschijn te halen. Na een leuk plaatje te hebben aangewezen maar met dichte ogen in de stoel gaan zitten. Na 15 minuten was het klaar en had ik voor maar 7,50 een vlot kort kapsel. 

Kleurrijke details op de oude boten
zijn een lust voor het oog

Oude zeilboten nog in gebruik in Seixal

De volgende dag met de veerboot naar Lissabon. Helaas misten we er net één en voer deze nog maar 1 keer per 1,5 uur (in plaats van iedere 20 minuten zoals wij dachten ☹). Maar tegen het middaguur bereikten wij Lissabon. De hele middag door de stad gesjouwd, diverse terrasjes getest en veel steegjes, straatjes en pleintjes bewonderd. Het is een erg mooie stad waar je heel wat meer dan één dag door kan brengen. Begin van de avond pakten we de veerboot terug naar Seixal. Het is vrijdag en het restaurant aan de kade heeft muziek vanavond. We sluiten deze mooie dag af met lekker eten begeleid door zang en gitaar van de eigenaar. De mensen zijn er bijzonder aardig en herkenden ons van de lunch van gisteren.

Ondanks het latertje van gisteren gaan we vroeg ankerop om met het laatste tij de stroom op de Taag mee te hebben.  Zo vroeg hebben we nog geen wind en we motorren met opkomende zon de Taag af. Als we afslaan naar het zuiden staat er wat wind en kunnen we zeilen tot aan kaap Espichel. De hele ochtend worden we begeleid door dolfijnen. Ze blijven op de boeggolf heen en weer dansen. 

Bij de kaap is de wind op en varen we het laatste stuk op motor naar Sesimbra. Een erg lelijk stadje dat zich kenmerkt door hoge vakantieflats aan de baai. We komen dan ook niet verder dan de haven waar we lekker luieren in het zonnetje. De volgende dag weer vroeg op weg naar Sines.  Helaas bijna de hele weg op motor geen wind of heel klein zuchtje tegen. We kruisen een uurtje als we er bijna zijn, met stroom tegen schiet dat niet op. We gaan in de haven liggen als we zien hoe de boten voor anker liggen te dansen op de swell die de baai in loopt. Na een uurtje lijnen knopen en weer aantrekken of omleggen liggen we eindelijk redelijk rustig aan de steiger. Pas over een dag of 3 is er weer noordenwind dus we relaxen hier even. We hebben ook geen haast meer, de temperatuur is boven de 20 graden en als het niet mist schijnt de zon.

Sines is weer een mooi stadje dat rond een baai bovenop een klif is

Vasco da Gama op zijn voetstuk. Maar
 er zijn meer mensen voor wie de horizon lonkt..

gebouwd. Het is de stad waar Vasco da Gama (één van de grote Portugese ontdekkingsreizigers) is geboren. Zijn standbeeld staat prominent naast het kasteel op het klif en kijkt uit over de haven. Het is leuk dwalen door de smalle straatjes, we eten er in een klein restaurantje. Verder is het heerlijk weer en hebben we stromend water op de steiger. Dat betekent wasdag(en). We hebben nogal gespaard de afgelopen weken en alles gaat door de wasmachine. Ook de bekleding van de banken moet aan onze poetswoede geloven en is inmiddels weer fris wit. Verder wordt een vastzittende lier onderhanden genomen en een roestende

Lier wordt grondig onderhanden genomen

haspel roestvrij gemaakt. Na drie dagen in de haven is de wind morgen eindelijk noordwest in plaats van zuid. Dat betekent dat we de laatste etappe naar de Algarve kunnen maken. Oh ja, er is ook internet zij het erg traag. Dus dit blog moet er ook nog even uit geperst.