Zon, zee en zeilen….. (deel 3)

Zoals beloofd hier dan Martinique….. een blog zonder vissen

Vanaf St Lucia knokken we ons weer hoog aan de wind naar Martinique. Waarom liggen al die eilanden hoog aan de wind? LJS houdt helemaal niet van aan de wind zeilen. We slaan de baai van St Anne over omdat we die te vol vinden en eindigen verder op in een diepe inham die nog veel voller is en Le Marin heet. Het watersportcentrum van Martinique.

Zoek en vind LJS tussen al deze collega boten

We laten het anker vallen tussen de Lena en de Lovis die naast elkaar liggen en elkaar niet blijken te kennen, toch toevallig. We blijven een paar dagen liggen en huren voor 3 dagen een auto om het eiland te verkennen. Dag 1 rijden we langs de oostkust met diepe baaien en mooie uitzichten en door het binnenland. We bezoeken een oude plantage ruïne (Chateau Dubuc) die mooi gerestaureerd is en veel uitleg geeft over hoe dat vroeger in zijn werk ging.

Oa de suikerrietpers

Kookpotten voor de melasse

De wandeling ernaar toe voerde ons door het droge bos op de top van het schiereiland Caravelle. Dag twee beklimmen we eerst een heuvel nabij St Anne waar we een uitzicht hebben over de zuidkant van Martinique en de baaien van St Anne en Le Marin.

We picknicken aan een spierwit strand aan de zuidkust en rijden dan nog een rondje om het schiereiland Trois Ilets. Daar ligt onder andere de Diamond Rock voor.

Ijsvogeltje, kreeg geen genoeg van ons ijsje

Palmenstranden langs de kust

Hier hebben de Engelsen lang geleden een scheepsbemanning opgezet omdat ze niet genoeg schepen hadden om Martinique te belegeren. De Fransen hebben vaten rum laten aanspoelen en konden even later ‘het schip’ zonder problemen enteren. De hele bemanning was dronken. Dag 3 voert ons via de ‘snelweg’ naar de Mount Pele, de hoogste berg/vulkaan van Martinique. Daarbij komen we door St Pierre, de vroegere hoofdstad die in 1902 is verwoest (met maar 1 overlevende) door een uitbarsting van de vulkaan Pele. Inmiddels staat er weer een aardig dorpje, maar de geschiedenis ervan is vreselijk.

Via eindeloze trappen dalen we af in de Gorges de la Falaise. Beneden waden en zwemmen we naar een waterval verderop. De kloof waar we doorheen gaan is soms maar 2 meter breed en het stroompje soms zo diep dat we moeten zwemmen. Het is een heerlijk verkoelende tocht. De afdaling en terugtocht naar boven laat ons een heel mooi stuk van het regenwoud zien. Via de toeristische route door het bergachtige midden rijden we terug.

Het blijft ons verbazen hoe weelderig groen het eiland is. Zoveel soorten planten en bomen en allemaal fris groen en her en der met fel gekleurde bloemen. Na alle tijd op zee en aan de kust is het heerlijk om je weer eens te laven aan een overdaad aan groen. Maar na 3 dagen haarspeldbochten zijn we blij dat we de auto weer zonder schade kunnen inleveren. Het bleek namelijk dat de verhuurster niet het afkopen van ons eigen risico bij de internetboeking accepteerde. In geval van schade moesten we ons eigen risico maar bij het internetbedrijf halen. Mooie boel, lijkt sterk op een staaltje oplichterij. We blijven nog een dagje langer in Le Marin en vieren een verjaardag op de Lovis, een hele gezellige avond.

We doen deze dag ook nog even uitgebreid boodschappen met de bijboot. Er is een winkel met eigen bijboot steiger, dat moeten we benutten. Bovendien zijn er veel spullen te krijgen die op de andere eilanden missen, met name de Franse kaas en wijn.

Traditionele zeilboot in de baai van Le Marin

Omdat we toe zijn aan wat minder boten om ons heen gaan we op zoek naar een rustige baai met helder water. We liggen nog twee dagen tegen over Fort de France in kleine baaitjes en genieten van de rust. Dan rollen we nog een nacht bijna ons bed uit in de baai van Fort de France en klaren uit. Na nog een tussenstop nog in St Pierre gaan we naar Dominica voor een vergelijkend onderzoek naar groen-groener-groenst.