Canarisch eilanden synoniem voor vakantie…..

Inmiddels zijn wij ruim een maand op de Canarische Eilanden. We genieten volop van vooral sight-seeing, rondhangen of te wel chillen en natuurlijk klussen. Na een paar dagen bijkomen van de oversteek vanaf Madeira in marina Rubicon, haven in een vakantiepark maar wel erg mooi gebouwd, op de zuidpunt van Lanzarote, zijn we op verkenningstocht door de Canarische eilanden gegaan. Eerst twee dagen ankeren bij Baia Papagao en Islas Lobos. Kraakhelder water en mooi snorkelen. Met name Islas Lobos was fantastisch, mooie rotsige bodem waar veel verschillende gekleurde vissen voorkwamen. Bij het schrobben van de onderkant van de boot (wij hopen dat we dan wat sneller gaan, we hebben inmiddels een flinke baard)  kwamen hele scholen op ons af om de resten op te eten. Onder de boot woonde een octopus die van kleur verschoot als je er naar toe dook. Hij sloop heel stiekem met steentjes onder een van zijn armen van de ene scheur in de bodem naar de andere.  Het deed ons vergeten dat het water best wel koud was. Het contrast tussen de kaalheid boven water en de veelkleurigheid en leven onder water was enorm.

Vakantie-oord Playa Blanca naast het resort.

 

Kunstige beelden bij atelier op de haven. Ze staan her en der ook op de bodem van de zee maar die hebben we niet gezien.

 

 



Uitzicht voor anker in Baia Papagaio



 

In 3 etappes zijn we langs de oostkust van Fuerteventura verder naar het zuiden afgezakt. We waren een beetje zeil beu en bezig met het bezoek dat we de komende 2 weken zouden krijgen op Gran Canaria. We ervoeren Fuerteventura vooral als erg kaal en bergachtig waar de wind door de bergen en dalen op het eiland vervelend variabel was (veel of niets of te wel aan of uit, en dan ook nog eerst achter dan voor). Toch zijn de kusten mooi. Veel kleurschakeringen en verschillende lagen waarbij we blijven fantaseren over de ontstaansgeschiedenis.

 

 



Onder zeil langs Fuertaventura





Ommuurde vuurtoren en kust Fuerteventura



Waar komt dat zand toch vandaan? Zeer plaatselijke depositie van Saharazand?

 

Het binnenland hebben we verder niet bezocht en de havens zijn niet erg vermeldens waardig. In Puerto del Castillo werden we weggestuurd omdat deze vol zou zijn…. we lagen nota bene al op een vrije plek!! We zijn toen maar midden in de haven voor anker gegaan in afwachting van de officials die ze wilden sturen. Ha, geen bureaucraat gezien, wij waren benieuwd of ze langs zouden komen zwemmen ;-) Overigens wel een riskante bezigheid bleek de volgende ochtend. Na draaien van de wind lagen we bij vertrek vlak voor een mega mooringbetonblok.. Hadden we dat geweten hadden we daar aan vast gemaakt..

 



Boeien aan de steiger in Puerto del Castillo, vandaar dat we die bij het zoeken naar de ingang niet konden vinden...



 

Gran Tarajal had een mooie haven met goede voorzieningen en voldoende plaats en een leuk authentiek dorpje. Nauwelijks toeristen alleen maar Fuerteventurianen en enkele restaurantjes. We hebben er heerlijk gegeten aan de ‘boulevard’ langs het strand waar we de langs flanerende Fuerteventurianen konden bekijken. De laatste haven van Fuerteventura was Puerto de Morro Jable, een triest gebeuren wat ooit een mooie haven had moeten worden maar het nu absoluut niet was. Voordeel was wel dat het liggeld ook niet noemenswaardig was, zo ook de voorzieningen..



Zuidpunt Fuerteventura

Onderweg hebben we een paar e-mails naar de haven van Las Palmas gestuurd in de hoop dat we een plek zouden kunnen krijgen. Doordat de ARC (Atlantic Rally for Cruisers) daar vandaan vertrekt is deze haven al 2 maanden van te voren volgeboekt. Wij kunnen ons niet voorstellen dat de deelnemers twee maanden van te voren al in Las Palmas gaan liggen en gaan er op goed geluk heen. Antwoord op onze mail hebben we niet gekregen, anders dan als we vragen hadden we ze moesten mailen.. Las Palmas is de beste plek die we kunnen bedenken om een tijdje met ons bezoek te liggen en vandaar uit het eiland verder te bekijken en eventueel wat dagtochtjes vanuit de haven te maken.

Aankomst Las Palmas, Gran Canaria

In de haven aangekomen bleek dat ze onze mails wel hadden ontvangen maar niet gelezen (hun eigen aanvraagformulier voor een ligplaats nota bene). Wij konden maar voor 2 dagen gegarandeerd een plek krijgen, daarna was het afwachten. Wij een lang verhaal over bezoek ophangen dat langskwam en niet kon zeilen etc. De boodschap was dat we het de volgende dag maar met de havenmeester moesten regelen, in het bureau konden ze geen toezeggingen doen.

De volgende dag gingen wij dus vol goede moed en met het voornemen niet weg te gaan voor het geregeld was naar het havenkantoor op zoek naar de havenmeester. Na een uur wachten (computerstoring waardoor alles lang duurde) zag Stef buiten opeens een wat belangrijker man lopen waar havenpersoneel dingen aan vroeg. Hij schoot er op af.. of hij de havenmeester was, ja dus. Hij vond wat aanspraak blijkbaar wel leuk en troonde ons na ons verhaal over bezoek mee naar zijn eigen kantoortje. Na de reserveringslijst van de ARC wel 5 keer van voor naar achter en anders om te hebben doorgespit was de conclusie dat wij tot en met de 24-ste konden blijven liggen op de plek die ons gisteren was toegewezen. De laatste 2 dagen zouden we dan wellicht moeten verhuizen naar een andere plek. Na onze grote dank aan deze opper-bureaucraat (wel heel aardige) te hebben uitgesproken verlieten wij erg blij en opgelucht het kantoortje. Na het opruimen/herinrichten van de boot (afgelopen maanden hadden we de gastenkooi ook vol gestouwd met reservespullen en mogelijk ooit andere bruikbare zooi) en al even sightseeing in de stad was het dan zo ver. Mijn (Manon) ouders zouden landen op Gran Canaria. Heerlijk om ze weer te zien na ruim 3 maanden. We hadden de eerste en de laatste paar dagen een auto gehuurd om met ze het eiland te bekijken. We hebben dan ook heel wat kilometers gereden. Gran Canaria heeft ons blij verrast met een heel afwisselend landschap. Van heel droog met een enkele cactus of vetplant in het zuiden tot eucalyptusbossen in het noorden en naaldbossen hoog in de bergen waar de wolken een uitgebreide inspectie van de omgeving moeilijk maakten. De stad zelf is vooral erg groot met een mooi centrum en erg hectisch verkeer en een voor ons vreemde verkeersplanning.



Dorp in groene noorden van Gran Canaria



Aguimes, Gran Canaria




Lieflijk dorpje Teror

Twee dagen zijn we gaan zeilen. Dag één met weinig wind waarbij we een grote walvis hebben gezien op enige afstand en gesnorkeld. Dag twee begon met een lekker windje die bij het verlaten van de haven flink toenam waardoor het meer een soort stormrondje werd die in verband met opkomend zeeziekte niet te lang moest duren. Maar in ieder geval hebben mijn ouders zo een beetje idee gekregen van de boot waarmee we onderweg zijn. Het weer was erg wisselvallig met af en toe veel regen (helaas stort het riool over in de haven). Gelukkig is er altijd een zonnige kant aan het eiland die met de auto snel te vinden is, en dat maakt het wel tot een heel relaxt vakantie-eiland.

Na 8 dagen was het tijd voor een wisseling van de wacht en vertrokken mijn ouders met het vliegtuig dat de zoons van Stef met zich meebracht. Met de jongens hebben we nog meer van het eiland bekeken en vooral gechilled op het strand, op het terras, op de boot en in de stad. En een dagje iets minder chillen tijdens buggy-rijden in de bergen, stof happen en voor de jongens heel veel modder.



Terug van Buggy-rijden



Stef met zijn jongens, sight-seeing krater




Panorama uitzicht hoog in de bergen van Gran Canaria

Wie heeft er van onze bananen gegeten? Waarschijnlijk vleermuizen.

Tijdens het ontbijt op hun laatste dag bleek het vliegtuig opeens een dag later te gaan. Stress (niet chill).. auto dag langer gehuurd, nieuwe bestemmingen en vertier en toch nog maar meer gechilled om van deze stress weer bij te komen. Ook hebben we nog veel geshopt naar ontbrekende onderdelen en onze ogen uitgekeken bij de enorme Decathlon waar we beide een shorty (soort wetsuit), camping lampjes met afstandsbediening en rood licht, en een paar sokken en zonnebrillen met koker, rijker weer naar buiten zijn gekomen. Maar op maandag vertrokken ze dan toch echt en wij ook omdat we op woensdag een afspraak hadden op Lanzarote om uit het water te gaan. En dat was toch nog even ruim 100 mijl varen, maar dat is weer een ander verhaal…..  Oh ja, we hebben verder niemand van het havenpersoneel meer gezien en bijna 3 weken op ons plekje gelegen. Wellicht komt dat ook omdat we er bijna nooit waren. Continue met de auto op pad en bijna meer kilometers gemaakt op dit eilandje dan mijlen er naar toe..

 

Wij op het randje van een krater op Gran Canaria