Inmiddels zijn wij ruim een maand op de Canarische Eilanden.
We genieten volop van vooral sight-seeing, rondhangen of te wel chillen en
natuurlijk klussen. Na een paar dagen bijkomen van de oversteek vanaf Madeira
in marina Rubicon, haven in een vakantiepark maar wel erg mooi gebouwd, op de zuidpunt
van Lanzarote, zijn we op verkenningstocht door de Canarische eilanden gegaan.
Eerst twee dagen ankeren bij Baia Papagao en Islas Lobos. Kraakhelder water en
mooi snorkelen. Met name Islas Lobos was fantastisch, mooie rotsige bodem waar veel
verschillende gekleurde vissen voorkwamen. Bij het schrobben van de onderkant
van de boot (wij hopen dat we dan wat sneller gaan, we hebben inmiddels een
flinke baard) kwamen hele scholen op ons
af om de resten op te eten. Onder de boot woonde een octopus die van kleur
verschoot als je er naar toe dook. Hij sloop heel stiekem met steentjes onder
een van zijn armen van de ene scheur in de bodem naar de andere. Het deed ons vergeten dat het water best wel
koud was. Het contrast tussen de kaalheid boven water en de veelkleurigheid en
leven onder water was enorm.
Vakantie-oord Playa Blanca naast het resort. |
Kunstige beelden bij atelier op de haven. Ze staan her en der ook op de bodem van de zee maar die hebben we niet gezien. |
Uitzicht voor anker in Baia Papagaio |
In 3 etappes zijn we langs de oostkust van Fuerteventura verder
naar het zuiden afgezakt. We waren een beetje zeil beu en bezig met het bezoek dat
we de komende 2 weken zouden krijgen op Gran Canaria. We ervoeren Fuerteventura
vooral als erg kaal en bergachtig waar de wind door de bergen en dalen op het
eiland vervelend variabel was (veel of niets of te wel aan of uit, en dan ook
nog eerst achter dan voor). Toch zijn de kusten mooi. Veel kleurschakeringen en
verschillende lagen waarbij we blijven fantaseren over de ontstaansgeschiedenis.
Onder zeil langs Fuertaventura |
Ommuurde vuurtoren en kust Fuerteventura |
Waar komt dat zand toch vandaan? Zeer plaatselijke depositie van Saharazand? |
Het binnenland hebben we verder niet bezocht en de havens zijn niet erg
vermeldens waardig. In Puerto del Castillo werden we weggestuurd omdat deze vol
zou zijn…. we lagen nota bene al op een vrije plek!! We zijn toen maar midden
in de haven voor anker gegaan in afwachting van de officials die ze wilden
sturen. Ha, geen bureaucraat gezien, wij waren benieuwd of ze langs zouden
komen zwemmen ;-) Overigens wel een riskante bezigheid bleek de volgende
ochtend. Na draaien van de wind lagen we bij vertrek vlak voor een mega
mooringbetonblok.. Hadden we dat geweten hadden we daar aan vast gemaakt..
Boeien aan de steiger in Puerto del Castillo, vandaar dat we die bij het zoeken naar de ingang niet konden vinden... |
Gran
Tarajal had een mooie haven met goede voorzieningen en voldoende plaats en een
leuk authentiek dorpje. Nauwelijks toeristen alleen maar Fuerteventurianen en
enkele restaurantjes. We hebben er heerlijk gegeten aan de ‘boulevard’ langs
het strand waar we de langs flanerende Fuerteventurianen konden bekijken. De
laatste haven van Fuerteventura was Puerto de Morro Jable, een triest gebeuren
wat ooit een mooie haven had moeten worden maar het nu absoluut niet was. Voordeel
was wel dat het liggeld ook niet noemenswaardig was, zo ook de voorzieningen..
Zuidpunt Fuerteventura |
Aankomst Las Palmas, Gran Canaria |
In de haven aangekomen bleek dat ze onze mails wel hadden
ontvangen maar niet gelezen (hun eigen aanvraagformulier voor een ligplaats
nota bene). Wij konden maar voor 2 dagen gegarandeerd een plek krijgen, daarna
was het afwachten. Wij een lang verhaal over bezoek ophangen dat langskwam en
niet kon zeilen etc. De boodschap was dat we het de volgende dag maar met de
havenmeester moesten regelen, in het bureau konden ze geen toezeggingen doen.
De volgende dag gingen wij dus vol goede moed en met het
voornemen niet weg te gaan voor het geregeld was naar het havenkantoor op zoek
naar de havenmeester. Na een uur wachten (computerstoring waardoor alles lang
duurde) zag Stef buiten opeens een wat belangrijker man lopen waar havenpersoneel
dingen aan vroeg. Hij schoot er op af.. of hij de havenmeester was, ja dus. Hij
vond wat aanspraak blijkbaar wel leuk en troonde ons na ons verhaal over bezoek
mee naar zijn eigen kantoortje. Na de reserveringslijst van de ARC wel 5 keer
van voor naar achter en anders om te hebben doorgespit was de conclusie dat wij
tot en met de 24-ste konden blijven liggen op de plek die ons gisteren was
toegewezen. De laatste 2 dagen zouden we dan wellicht moeten verhuizen naar een
andere plek. Na onze grote dank aan deze opper-bureaucraat (wel heel aardige)
te hebben uitgesproken verlieten wij erg blij en opgelucht het kantoortje. Na
het opruimen/herinrichten van de boot (afgelopen maanden hadden we de
gastenkooi ook vol gestouwd met reservespullen en mogelijk ooit andere bruikbare
zooi) en al even sightseeing in de stad was het dan zo ver. Mijn (Manon) ouders
zouden landen op Gran Canaria. Heerlijk om ze weer te zien na ruim 3 maanden.
We hadden de eerste en de laatste paar dagen een auto gehuurd om met ze het
eiland te bekijken. We hebben dan ook heel wat kilometers gereden. Gran Canaria
heeft ons blij verrast met een heel afwisselend landschap. Van heel droog met
een enkele cactus of vetplant in het zuiden tot eucalyptusbossen in het noorden
en naaldbossen hoog in de bergen waar de wolken een uitgebreide inspectie van
de omgeving moeilijk maakten. De stad zelf is vooral erg groot met een mooi
centrum en erg hectisch verkeer en een voor ons vreemde verkeersplanning.
Twee dagen zijn we gaan zeilen. Dag één met weinig wind waarbij we een grote walvis hebben gezien op enige afstand en gesnorkeld. Dag twee begon met een lekker windje die bij het verlaten van de haven flink toenam waardoor het meer een soort stormrondje werd die in verband met opkomend zeeziekte niet te lang moest duren. Maar in ieder geval hebben mijn ouders zo een beetje idee gekregen van de boot waarmee we onderweg zijn. Het weer was erg wisselvallig met af en toe veel regen (helaas stort het riool over in de haven). Gelukkig is er altijd een zonnige kant aan het eiland die met de auto snel te vinden is, en dat maakt het wel tot een heel relaxt vakantie-eiland.
Na 8 dagen was het tijd voor een wisseling van de wacht en vertrokken mijn ouders met het vliegtuig dat de zoons van Stef met zich meebracht. Met de jongens hebben we nog meer van het eiland bekeken en vooral gechilled op het strand, op het terras, op de boot en in de stad. En een dagje iets minder chillen tijdens buggy-rijden in de bergen, stof happen en voor de jongens heel veel modder.
Dorp in groene noorden van Gran Canaria |
Aguimes, Gran Canaria |
Lieflijk dorpje Teror |
Twee dagen zijn we gaan zeilen. Dag één met weinig wind waarbij we een grote walvis hebben gezien op enige afstand en gesnorkeld. Dag twee begon met een lekker windje die bij het verlaten van de haven flink toenam waardoor het meer een soort stormrondje werd die in verband met opkomend zeeziekte niet te lang moest duren. Maar in ieder geval hebben mijn ouders zo een beetje idee gekregen van de boot waarmee we onderweg zijn. Het weer was erg wisselvallig met af en toe veel regen (helaas stort het riool over in de haven). Gelukkig is er altijd een zonnige kant aan het eiland die met de auto snel te vinden is, en dat maakt het wel tot een heel relaxt vakantie-eiland.
Na 8 dagen was het tijd voor een wisseling van de wacht en vertrokken mijn ouders met het vliegtuig dat de zoons van Stef met zich meebracht. Met de jongens hebben we nog meer van het eiland bekeken en vooral gechilled op het strand, op het terras, op de boot en in de stad. En een dagje iets minder chillen tijdens buggy-rijden in de bergen, stof happen en voor de jongens heel veel modder.
Tijdens het ontbijt op hun laatste dag bleek het vliegtuig
opeens een dag later te gaan. Stress (niet chill).. auto dag langer gehuurd,
nieuwe bestemmingen en vertier en toch nog maar meer gechilled om van deze
stress weer bij te komen. Ook hebben we nog veel geshopt naar ontbrekende
onderdelen en onze ogen uitgekeken bij de enorme Decathlon waar we beide een
shorty (soort wetsuit), camping lampjes met afstandsbediening en rood licht, en
een paar sokken en zonnebrillen met koker, rijker weer naar buiten zijn
gekomen. Maar op maandag vertrokken ze dan toch echt en wij ook omdat we op
woensdag een afspraak hadden op Lanzarote om uit het water te gaan. En dat was
toch nog even ruim 100 mijl varen, maar dat is weer een ander verhaal….. Oh ja, we hebben verder niemand van het
havenpersoneel meer gezien en bijna 3 weken op ons plekje gelegen. Wellicht
komt dat ook omdat we er bijna nooit waren. Continue met de auto op pad en
bijna meer kilometers gemaakt op dit eilandje dan mijlen er naar toe..
Stef met zijn jongens, sight-seeing krater |
Panorama uitzicht hoog in de bergen van Gran Canaria |
Wie heeft er van onze bananen gegeten? Waarschijnlijk vleermuizen. |
Ik ben ook echt verliefd geworden op Las Palmas. De sfeer, het rustige leven en vooral de zon hebben voorgoed mijn hart gestolen. Sinds 5 jaar al niet meer ergens anders geweest en twijfel zelfs om er te gaan overwinteren!
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook in Gran Canaria geweest en ik moet zeggen dat het een zeer leuke vakantie was ! Ik zou er zo weer naar toe gaan, alleen laat mijn portemonnee dat niet toe. Absoluut een fantastische ervaring.
BeantwoordenVerwijderen