In de herkansing op de Canarische Eilanden

Voor de tweede keer een route varen is duidelijk anders dan dat je het een eerste keer doet. Het gaat allemaal veel relaxter en met minder haast. Ook de Canarische Eilanden ‘doen’ we voor de tweede keer. Dit maakt dat we aan ‘cherry picking’ doen en een paar hiaten van de vorige reis opvullen.

We starten onze Canarische reis op Lanzarote. Op Lanzarote zijn we terecht gekomen omdat dit eiland het dichtste bij Spanje ligt en dus de kortste oversteek betekent. Vorige keer hebben we er weinig van gezien omdat we alleen in Rubicon hebben gelegen en geklust. Dat halen we deze keer ruimschoots is als we met Harry en Ria van de Lion King op avontuur gaan. Als wij ontdekken dat alle auto’s verhuurd zijn bieden zij aan dat we met hen mee kunnen. Dit wordt een hele gezellige tocht en in twee dagen zien we alle hoeken van het eiland. Van heel erg droog tot

gortdroge woestijn komen we tegen. Het is een van de oudste en

Wijnbouw op Lanzarote, de muurtjes
vangen dauw uit de 'koele' noorderwind.

droogste eilanden van de Canarisch. De kleur geel overheerst in het landschap afgewisseld met oranje en zwart. Een ding is zeker, groen is nagenoeg afwezig. Wat er groeit zijn cactussen en vetplanten, en waar mensen wonen ook palmen. De dorpjes zijn stralend wit in het dorre landschap. De kozijnen, deuren en 'schoorstenen' van de huizen

afhankelijk van het dorp groen of blauw. Mooi contrast met het verder toch redelijk troosteloze droge landschap. Er is dusdanig weinig zoetwater op het eiland dat het moet worden gemaakt met ontziltingsinstallaties. De marina van Arrecife is een erg nieuw complex waar het heerlijk rustig liggen is vlak bij het aardige stadje vol terrasjes rond een baai met vissersbootjes. Een plek waar het goed bijkomen is van de oversteek en om plannen maken voor de rest van de reis.

Na een week Arrecife vertrekken we naar Graciosa, Baia Francesa, ten noorden van Lanzarote. Het is een klein zand eiland met paar baaien waar je mooi kan ankeren. Deze hebben we de vorige

Mooi stukje van Arrecife

keer overgeslagen. Helaas hebben we geen reactie op onze vergunningaanvraag om te ankeren. Op hoop van zegen varen we er toch heen. In het ergste geval worden we weggestuurd. De tocht er naar toe is even lekker actief zeilen, hoog aan de wind. Vlak voor donker laten we het anker vallen. We lagen met een ruk vast, het is weer gelukt een steen te vinden om achter te hangen ☹. We liggen er niet alleen, nog 11 boten vooral Frans. De Lion King is net voor ons aangekomen en de Double Dutch komt een dag later. De volgende dag wandelen we de berg op naast de ankerbaai. 

Baia Francesca met op de achtergrond de noordkust van Lanzarote

Een aardige klim, het is behoorlijk warm. Op de top maken we vrienden met een hagedis die op onze appels af komt. Hij eet het uit de 

Mmmm, lekker appeltje
voor de dorst

hand. De volgende ochtend drinken we gezellig koffie met cake op LJS met zijn allen. De rest van de dag relaxen we en snorkelen een beetje.

Van Graciosa gaat het naar de zuidpunt van Lanzarote en ankeren we bij Punta Papagayo. Heerlijk rustig liggen, we blijven er twee dagen. Als de wind draait ankeren we nog een nacht bij Islas Lobos. Hier hebben we de vorige keer erg mooi gesnorkeld. Helaas is er nu veel swell en wind. Het water niet zo helder en minder vis. Door de swell op de kust kunnen we helaas niet naar de kant. Zo blijft er nog een eiland over om een volgende keer te bezoeken😊. Daarna nemen we afscheid van de Double Dutch die van hier terug naar Arrecife gaat. Wij gaan kusthoppend door naar Tenerife waar binnenkort bezoek aankomt. Een lange zeiltocht met ruime wind brengt ons naar de ankerbaai Pozo Negro op Fuertaventura. We liggen voor een klein dorpje aan een langgerekt strand omringd door droge bergen. Vandaar is het een dagtocht naar Gran Tarajal, een klein stadje, ook op Fuertaventura. Erg authentiek, er komen weinig toeristen en dat merk je aan de rust in het stadje. We zijn er eerder geweest en willen een dag blijven liggen. Het worden er iets meer als Stef de eerste ochtend vanuit bed in water stapt. We ontdekken dat de bilge (kelder van de boot) vol water staat. Zout water!! We zijn lek! Gelukkig hebben we

Oeps, we staan vol water!!

snel het lek opgespoord. Er blijkt een klein gaatje in een koperen koelwaterpijp geroest. Nog geen 2 mm in doorsnee. We hebben zeker een paar kuub water binnen. En dat moet dus al een tijdje hebben gedruppeld. Balen dat onze nieuwe automatische bilgepomp niet aangesprongen, het blijkt dat die wel elektrisch moeten zijn aangesloten om aan te springen. Gelukkig hebben de andere pompen het er snel weer uit. Nog fijner is het dat we na een paar dagen ankeren net weer in een haven liggen en de slang met zoet water zo in de bilge kunnen hangen om al het zout er weer uit te spoelen. We zijn bijna de hele dag bezig met spoelen en schoonmaken. Ook alle voorraden (heeeeel veel pakken sap en melk en alle groente) zijn zout geworden.  Maar een voordeel is dat de bilge weer eens goed schoon is. Door alle consternatie duurt het even voor we de chocoladeletter in de schoen van Stef vinden. Het is 5 december en Sinterklaas is langs geweest, vast gevlucht toen hij natte voeten kreeg in de boot. We zijn de volgende dag bezig met het zoeken van onderdelen om de koperen pijp te vervangen. Een klus van de lange klussenlijst is naar prioriteit nummer 1 gestegen en dat is de bilge alarm sensoren aansluiten. Deze gaan piepen als er water in de bilge staat.

Muurschildering in Gran Taragal

Voor we verder varen sluiten we deze ook aan. Tussen alle zoektochten naar onderdelen genieten we ook nog van het plaatsje. Heerlijk eten, optocht van trommelaars, overal grote muurschilderingen op blinde muren, heerlijk eten op terrasje. De meer dan 2 meter grote tonijnen die we aan land getakeld zien worden staan er niet op het menu, zijn allemaal voor de export, veelal Japan. De haven zelf is erg rustig. Aan onze steiger ligt ook een Poolse en een Franse boot. Met beide hebben we gezellig contact. 7 december varen we verder langs de kust van Fuertaventura. Eerst met weinig wind, we vissen even maar vangen niets. Daarna steekt de wind op en vliegen we op genua en kotterfok naar Moro Jable. Nog steeds op Fuertaventura, het op één na grootste eiland maar met de minste inwoners. In Moro Jable liggen we weer een nacht in de haven. De volgende ochtend wandelen we even over het haventerrein en zien we enorme roggen in de haven zwemmen. Ze worden er door de vissers

Meer vissen in de haven dan er buiten

gevoerd (soms uit de hand) en hebben een luize leventje. Het is een mooi gezicht om ze van zo dichtbij door het water te zien zweven. Van Moro Jable varen we via een snorkelstekje (helaas daar geen roggen of anders leuks, naar een baai bij de vuurtoren op het uiterste puntje van Fuertaventura. Het rolt er erg en met het eerste licht vertrekken we voor de lange tocht van 65 mijl naar een baai (Puerto Pasito Blanco) op het zuidpuntje van Gran Canaria. Helaas de hele dag geen dolfijn of walvis te zien. De volgende dag gelijk door naar de zuidkust van Tenerife, we vertrekken nog voor de zon op is. Zodra het licht is hebben we de Teide in zicht, de hoge vulkaan van Tenerife. De hele ochtend hebben we geen wind en vissen we zonder geluk. Het is helder en een rustige zee toch zien we weer geen dolfijnen of walvissen wel enkele vliegende vissen. Tegen de middag kunnen we zeilen en trekt de wind steeds een beetje verder aan. Uiteindelijk surfen we richting Tenerife. De wind vlaagt van 25 -32 knopen en dubbel gereefd en klein beetje genua laten ons met 9-10 knopen vliegen. Surfend pieken we af en toe naar de 12 knopen. Dit is niet iets wat je lang achter elkaar volhoudt maar is eventjes wel heel erg gaaf. Bij Tenerife komen we aan als de zon net ondergaat. De swell rolt om het hele eiland heen, we vinden een klein hoekje waar we redelijk rustig kunnen liggen. Wel imposant met een hoog klif aan twee kanten en rotsen die als haaientanden uit het water steken achter ons. Dan doe je toch een extra schietgebedje dat het anker weer vast blijft zitten. De volgende dag varen we al vroeg verder en inspecteren potentiele ankerbaaien aan het zuidwesten van Tenerife om te bezoeken met ons bezoek volgende week. Het is windstil en we motorren langs de kust. In veel van de baaien staan kleine tentjes of zijn doeken voor grotten gespannen. Er wonen vrij veel hippies (ze zijn er schijnbaar nog) op Tenerife. We steken over naar Gomera grotendeels op motor. Onderweg

Vertrek van enige solo vrouw als laatste uit de haven.
Op moment van publiceren van dit blog is ze nog steeds aan het roeien.
Inmiddels 2 maanden onderweg. En ze danst nog steeds. Held!

komen we eindelijk dolfijnen tegen. Van de residente groep grienden die we er vorige keer aantroffen deze keer geen spoor. Op Gomera is het erg druk want de volgende dag start de Talisker Ocean Challenge, een trans Atlantische roeiwedstrijd naar Antigua. In 2017 is deze door Mark Slats zeer overtuigend gewonnen. Wij vinden het dan ook erg leuk als we hem de volgende dag op de kade tegenkomen en hij ons alles over de race en de deelnemers verteld. Uiteraard is ook de Golden Globe Race vorig jaar onderwerp van gesprek. Een groot deel van de dag zijn we bij het uitzwaaien van de roeiers. Mark zelf wil volgend jaar weer meedoen. Wie weet zijn we dan in Antigua en kunnen we hem verwelkomen bij aankomst. We moeten er zelf toch niet aan denken om met zo’n notedop met zo’n 2,5 knoop snelheid de oceaan over te moeten. We blijven 5 dagen op Gomera, twee dagen huren we een auto en bekijken het eiland en wandelen. De rest van de tijd klussen we en genieten we van het knusse San Sebastian. Gomera is ons favoriete eiland, klein, groen en knus.

Knusse dorpjes, indrukwekkende bergen

Gomera: groen, groener, groenst

Dan is het tijd om naar Tenerife te vertrekken, inmiddels is Mathijs, de jongste zoon van Stef, aangekomen en komt 10 dagen bij ons aan boord vakantie houden. Wel ontzettend leuk om als afwisseling ook weer een familie lid aan boord te hebben. We vinden in Marina San Miguel een plek in de haven. De mooie ankerbaaien die we eerder hebben gespot zijn helaas niet te bezoeken wegens hoge noord-westelijke swell. We huren voor 3 dagen een auto en bekijken een groot deel van het eiland en maken een paar mooie wandelingen. Tenerife biedt een erg afwisselend landschap en net als de vorige keer zijn we weer erg onder de indruk van de Teide en hoe die oprijst uit de enorme caldera (oude krater). Wat voel je je nietig als je daar over de lavavlaktes loopt. We gaan ook op bezoek bij kennissen van de vorige reis die nu op Tenerife wonen. Het wordt een gezellige avond waar we na een lange dag zo aanschuiven bij de BBQ. We krijgen nog veel tips mee over het eiland en het is leuk om bij te praten na 4 jaar. 23 december vieren we de verjaardag van Stef met appeltaart. 24 december hebben we even een lichte zuidoostelijke wind en zeilen we in één dag naar Santa Cruz de Tenerife. We zien dolfijnen en een schildpad, Mathijs kan genieten van het leven onderweg en gelukkig zonder al te veel swell deze keer. In de haven is gelukkig plek en we maken nog een kerstavondwandeling. De stad bruist, er zijn veel mensen op de been, overal podia en

Kerstdiner in Santa Cruz

kerstversieringen. Kerst brengen we door met wandelingen door de stad en lekker uit eten. Tot slot maken we nog een spectaculaire wandeling aan de noordkant van het eiland. De bus bracht ons naar een kleine route hoog op de kam van de bergketen. We vonden zelf een verlenging van de route die ons via een steil pad door een groen, diep dal, deels langs een waterloopje naar het stadje beneden aan de kust bracht. Onderweg konden we sinaasappels van een boom plukken om de dorst te lessen. 

Het ruige groene noorden van Tenerife

s’Avonds waren we uitgenodigd voor de verjaardag van Arnoud op de Doejong. 28 december was voor Mathijs al weer de laatste dag. Hij hielp ons nog om onze koffie voorraad (de belangrijkste voorraad aan boord) aan te vullen. We haalden 10 kilo van het zwarte goud, afgelopen tijd hadden we diverse soorten geproefd en de beste uitgekozen. Op 29 januari vloog Mathijs terug en besloten wij tot 1 januari in Santa Cruz te

Mathijs neemt nog even zijn vader onder handen voor hij vertrekt.
Geeft gelijk Manon cursus in het gebruik van de tondeuse.

blijven en ons voor te bereiden op de oversteek naar de Kaap Verden. De klussenlijst kwam weer op tafel en we deden nog meer boodschappen. We organiseerden met 4 andere boten een gezamenlijk borrel/eten om het jaar uit te luiden. Het werd gezellig en vol in de kuip van LJS. Om 23.30 liepen we met zijn allen naar het hoofdpodium waar het aftellen naar het nieuwe jaar zou plaatsvinden. Er was muziek en stond stampvol mensen. We hadden druiven gekocht en stonden allemaal met 12 druiven in de hand te wachten. Tijdens het aftellen hoor je in Spanje bij iedere klokslag een druif weg te werken. Eén voor iedere maand van het jaar. Als dat niet lukt brengt dat ongeluk. Ook al hadden we de kleinste druiven uitgezocht, het is een hele uitdaging. Ook erg grappig om te zien dat iedereen ergens een klein zakje met 12 druiven vandaar toverde en druk aan het kauwen was. Om 12 uur barstte er een enorm centraal vuurwerk af vlakbij de haven. Echt schitterend om te zien. Het is zoveel mooier om dat centraal te doen en met veel mensen samen te bewonderen dan dat iedereen voor zich wat staat af te steken met alle gevolgen van dien. Het feest in de stad ging vast nog lang door maar wij maakten het niet te laat in verband met ons vertrek morgen. Het was wel een Oudjaarsviering die ons bij zal blijven. 1 januari maakten we de boot nog schoon van alle as van vuurwerk en schepen in de haven, tankten water en om 12 uur voeren we de haven uit. Wat een pech, in plaats van de voorspelde oostenwind was deze zuid. Tegenwind, 20 knopen toenemend tot 30! Wat is dit nu voor begin van het nieuwe jaar. Prompt kreeg Stef weer last van zeeziekte, iets waar hij deze reis nauwelijks last van heeft. We zien wel veel dolfijnen en een schildpad. De ankerbaaien aan de zuidkust van Tenerife waar we nog een nacht wilden ankeren zijn allemaal onhoudbaar door de swell. In het donker komen we aan in het ons gelukkig bekende San Miguel. We vinden er een plekje en hebben nog een rustige nacht. De volgende ochtend tanken we diesel en zijn we helemaal klaar voor vertrek. Om 15.00 kunnen we vertrekken richting de Kaap Verden. Daarover in een volgend blog meer. 

Drakenboom op Tenerife