1 jaar onderweg

Als je vertrekt ljikt het een moment in de verre toekomst. Zeeen van tijd liggen er voor je. Haast is iets uit een verleden. En dan opeens is het zo ver, we zijn een jaar onderweg. Nog maar een kleine maand te gaan en dan zitten we weer op het werk achter een bureau. Inmiddels hebben we ook een rondje gemaakt. Waar we maanden geleden uit Falmouth vertrokken voor de eerste grote oversteek, komen we over een dag weer aan in Falmouth. Toch bijzonder. Zoals met meer dingen deze reis, we hadden het niet zo kunnen plannen, het gebeurt gewoon.

Dat is een van de dingen die me zal bijblijven. Als je niet te veel verwacht en je laat verrassen dan wordt je zelden teleurgesteld en kan je zonder voorbehoud genieten. Zo zijn er twee bijzondere bezoekjes, de Kaap Verden en Bermuda. Van beide hadden we niet echt een voorstelling en zullen ze ons altijd als heel bijzondere ervaring bijblijven. Beide kunnen niet verschillender zijn, wat ze gemeen hebben is de vriendelijkheid en de open houding van de mensen. We hebben op veel plekken genoten van geweldig natuurschoon, zowel onder als boven water. Wat echter achteraf een gevoel geeft bij een land is de ervaring die we met de mensen ter plaatse hebben gehad. Dit zijn zowel de locale bevolking als de zeilers onderweg die we hebben leren kennen. Velen hadden een beetje dezelfde route en kruisten onze pad meerdere malen.

En dan haast, iets wat we niet meer kennen. Ons reisschema bestond uit iets globaals met maanden en ruim speling. We hebben zelden haast gevoeld. Alleen even bij aankomst in de Carieb, moeten we al die eilanden in 4 maanden bekijken? Een nadere blik op de kaart plaatste het in perspectief. Het is hemelsbreed 400 mijl, krap 4 dagen varen. Moet dus te doen zijn in 4 maanden en we konden zonder haast en zorgen heel rustig gaan eilandhoppen. We hebben dan ook bijna niets overgeslagen. Tobago, vanwege piraterij, Barbuda omdat het niet op de route lag en Anguila en ook Saba omdat bezoek onze prioriteit had.

Omdat we geen haast hadden hebben we eigenlijk alleen de zuid-oostelijke kant van de Cariben gedaan, een keuze, er zijn natuurlijk nog veel meer eilanden die meer dan de moeite van het bezoeken waard zijn. Maar dan wordt het weer haasten en dingen overslaan en dat was niet het plan. Bovendien moet er iets te dromen en wensen overblijven..

Wat betreft het zeilen kunnen we kort zijn. De oversteken zijn vreselijk saai, een aaneenschakeling van eten, slapen, drinken en een wachtje lopen. Uitkijken over een oneindige plas water is heel erg mooi, een paar dagen en dan gaat het mooi er een beetje af en wordt het saai. Nadat de spanning van hoe het allemaal zal gaan een beetje weg geebt is gaat het na een paar steeds langer wordende trips wennen en gaat het na het inschommelen over in een routine. De dag wordt zeer welkom gebroken als er iets te zien valt, een dolfijn, walvis of schildpad, zelfs drijfvuil gaf afleiding. Verder zijn de golven prachtig om naar te kijken maar ook dat gaat vervelen en wordt het uiteindelijk saai. In het begin voeren we het mooie weer tegemoet, nu op de weg naar Falmouth in Engeland varen we het wat mindere weer tegemoet. Vooral de kou en gebrek aan zon is erg wennen. Net als de trein met lagedruk systemen, en bijbehorend veranderlijk weer, waar we hier weer mee te maken hebben. Nee, dat was in de Cariben en op weg er naar toe heel anders. Een stabiel hoog met voor ons 13 dagen wind 20 - 25 kn van achter en zon, heerlijk!

In de Cariben is het zeilen weer heel anders. Mooi weer, stabiele wind, warm en zonnig en de meeste afstanden binnen een dag te bereiken. De dagen zijn daar wel korter dan wij gewend zijn maar de meeste oversteken pasten binnen de uren dat het licht is. Er is een overdaad aan ankerplaatsjes en eilandjes en met een beetje geluk vind je ook plekjes voor jezelf, soms complete baaien. Is het aan land te warm om te genieten van natuurschoon dan doe je dat gewoon onderwater. Het varen en ankeren en zwemmen in een aquarium is een belevenis op zich.

Het is een gevoel van vrijheid dat de overhand heeft tijdens deze reis. Gaan waar je wilt en waar de wind ons heen brengt. Een zorgeloze vrijheid die maakt dat iedere dag een nieuwe is en dat beslissingen per dag worden genomen. Planningen en afspraken zijn iets uit een verleden. Schrikken was het op Flores waar we opeens meerdere uitnodigingen voor borrels kregen, help we moeten plannen en afspraken onthouden. Maar wel heel gezellig dus dat deden we graag. Het leven bij de dag en gevoel van vrijheid maakt ook dat we nog nauwelijks bezig zijn met na de reis. Ook nu is het nog leuk om de ankerbaaien en nieuwe plekjes te zoeken op weg naar huis. Zoveel te ontdekken, ook dicht bij huis.

Het enige is dat je familie op afstand zit, die zou je in een doosje mee moeten kunnen nemen om af en toe even uit te pakken. Dat noemen ze tegenwoordig trouwens Skype, maar dat afsluiten/inpakken is zo moeilijk dus doen we bijna niet.

Nu reizen we nog even verder, met een gevoel dat we nog jaren te gaan hebben, wat in zekere zin natuurlijk ook zo is.
Op zoek naar nieuwe dromen om te beleven en mee te maken. Want de jaren lang gekoesterde droom om een reis als deze te maken is dit jaar in vervulling gegaan.. Geweldig!