3 weken verder en klaar (?) voor de volgende sprong

(Geschreven 24/7/15, gepost 1/8/15 omdat er pas in Spanje werkend internet in de haven is.)
En dan zijn we zomaar aan het einde van de Engelse zuidkust beland. Falmouth, de plaats waar je altijd over las omdat alle vertrekkers daar wachten op mooi weer om over te steken naar Spanje. Af en toe kijken we elkaar aan en vragen ons af hoe we hier eigenlijk zijn beland. Het leek ook wel een soort roes waarin we verder en verder varen zonder echt bij onze reis stil te staan. Zeker in het begin was dat het geval. De dagen vlogen voorbij. Steeds kost het moeite om terug te halen wanneer we waar waren, hoe die plaats ook al weer heette. Gaat het gesprek: "waar en hoe lang geleden hebben we water getankt? Euh.... in die haven waar de bilge vol water stond.. Oh ja, maar waar was dat ook al weer."Maar het gaat steeds beter. Inmiddels zijn we aardig aan het ontspannen, slapen steeds een gat in de dag (tenzij we vroeg weg moesten maar het getij was ons goed gezind).


 

Binnenste vissershaven van Brixham met oude vissershuisjes
 tegen de heuvels op. Erg stijl met trappen en smalle steegjes.



Kasteel uit 18-de eeuw ter verdediging van de River Darth
 en achterliggen Dartmouth,.
In het avondlicht voeren wij de rivier op.

Terwijl we langzaam de kust afzakken naar het zuidwesten (langzaam want het is hier 'altijd'zuidwesten wind), bezoeken we leuke plaatsjes. Bv Brixham, een ruw vissersplaatsje rond een baai waar de gekleurde huisjes tegen een heuvel ons al aan zuidelijke streken doen denken.
Genieten zo maar van een dag stilliggen in Dartmouth. Gewoon een dag niet gevaren omdat het een leuk plaatsje was, de zon scheen en we toch een jaar de tijd hebben.



Vakwerkhuis in Dartmouth.

Maar zo even terugkijkend (en dus erg diep nadenkend) hebben we tot nu toe dus een erg mooie tocht gehad. We hebben onze eerste nacht doorzeilen met zijn tweetjes achter de rug, probleemloos. Aan het staartje van die twee dagen hadden we stroom en 30 knopen wind tegen. Dat was wel doorbijten, maar we hebben het gehaald. Nu konden we ons in de Solent, het zeilmekka van Engeland natuurlijk ook niet laten kennen. Met de steile golven uit de Solent en proberend hoog aan de wind te zeilen stonden we geregeld aardig op zijn kop. Maar alles bleef heel en de boot deed het goed, dat geeft vertrouwen in de ongetwijfeld nog wel lastiger stukken die we gaan krijgen.



We zijn beide nog niet zeeziek geweest. Er is nog niets kapot gegaan (op wat computerproblemen na) aan de boot of aan onszelf. We konden vaak net zo plannen, dat de wind net niet helemaal tegen zat. Het regende weinig en de kust van Zuid-Engeland is erg mooi, prachtige kliffen, pittoreske riviertjes waar we op kunnen varen en dan in een dorpje belanden. De kusten waar we langsvaren zijn glooiend en veelal stijlkliffen afwisselend bruin/rood zandsteen en witte kalksteenformaties.

The Needles, uitgang van de Solent

Zonsopgang voor de witte krijtrotsen bij Beachy Head

Het water wordt steeds blauwer en lijkt erg schoon. We komen ook geen rotzooi tegen onderweg. Het viel ons echt op toen we voor Plymouth opeens een paar plastic zakken zagen drijven.
Onderweg op het water is het opvallend rustig. We komen niet veel boten tegen, en al helemaal weinig buitenlandse. Wel zijn de baaien en rivieren vol met boten aan moorings en in havens. Maar op het water gebeurt weinig. Het hebben van een boot is hier waarschijnlijk belangrijker dan zeilen. Of ze hebben het inmiddels achter de rug. Gisteren gegeten bij de Royal Cornwall Yacht Club (op donderdag voor 50%), en daar waren de aanwezige leden toch allemaal wel de 70 gepasseerd.

Wild life
Vlak buiten IJmuiden hebben we 1 bruinvis zien zwemmen en net buiten Scheveningen 1 dode die werd verorberd door een grote zilvermeeuw. Maar verder geen enkel zeezoogdier meer gezien en dat verbaast ons erg. Hoe verder we naar het westen zeilden hoe meer Jan van Genten we zagen, schitterende vogels die indrukwekkende duikvluchten maken om een visje uit het water te halen. Soms vlak naast de boot. Verder zien we hier veel zeekoeten vlak voor de kust, vaak nog met jong. Het meest opzienbarend vonden we toch wel de kwallen die we zagen met een diameter van zeker een halve meter. Enkele dagen geleden zagen we voor het eerst algen oplichten in het water.

Wachten...
En dan liggen we nu te wachten op een weergaatje om over te steken naar Spanje. Inmiddels zijn we ook wel toe aan wat warmer weer. Wandelingen in regenpak zijn even leuk, maar eigenlijk toch eccht te engels. Uit Nederland krijgen we berichten dat het heerlijk warm is. Helaas is het hier na de eerste week zomer steeds kouder en natter geworden. Vandaag ging zelfs de kachel weer aan en bij gebrek aan zon moest de generator het spulweer opladen.

Het weergaatje moet dusdanig groot zijn dat wij 5 dagen gunstige (en niet te harde) wind hebben. Echter de depressietrein is in volle gang en de gaatjes zijn klein. We hopen zo snel mogelijk op de achterkant van een lage drukgebied met noordwestenwind te kunnen vertrekken. Dan hebben we ca 2 dagen wind mee (hopen we) en bereiken het zuiden van Biskaye waar we ook verder kunnen op de heersende westenwinden. We willen vanaf hier nog iets naar buiten steken voor we naar het zuiden afbuigen om weg te blijven bij de onrustige zeeën die op de rand van de Atlantische Oceaan en het continaal plat staan.