Sint Eustatius, even terug in Nederland

Sint Eustatius in zicht

Na een vroeg vertrek vanaf StKitts komen we om 11 uur al aan op Sint Eustatius. We varen in een eilandenrij die dicht aan een gesloten is. Het was een mooie zeiltocht over een hobbelige zee waardoor de Oranjebaai relatief rustig lijkt. We zijn weer in Nederland, wel een erg vreemd gevoel. Toch is dit eilandje nauw verweven met de Nederlandse geschiedenis. We hebben gelezen dat in de 18-de eeuw de Oranjebaai de drukste haven ter wereld was en dat er tot wel 300 boten tegelijk voor anker in de baai moeten hebben gelegen. Doordat Nederland neutraal was werd Sint Eustatius gebruikt door landen die met elkaar in oorlog waren, om handel te drijven. Er werd van Sint Eustatius veel meer geëxporteerd dan er ooit gegroeid kon hebben, zo werd er 600.000 ton suiker geproduceerd en 20 miljoen ton geëxporteerd. Soort witwassen van goederen dus. Zwart randje is de slavenhandel die ook erg floreerde. In deze tijd stond Sint Eustatius bekend als de gouden rots. Daar waren wij toch wel heel nieuwsgierig naar.

Een stukje van de handelsgeest is nog herkenbaar. Als we aan komen varen zien we voor het eerst sinds we in de Carieb zijn tankers liggen, en wel 6 stuks. Sint Eustatius heeft een grote olie op- en overslag terminal en is weer een ‘drukke’ haven geworden.

Baai van Oranjestad

In de baai liggen veel historische resten en koraal dus wij pakken voor de verandering eens een mooring. We gaan zo snel mogelijk aan wal om in te klaren en het stadje te bekijken. Ook hier kunnen we gelukkig gelijk in- en uitklaren.  Dan lopen we via de benedenstad met enkele mooi gerestaureerde gebouwen naar de bovenstad. Heel grappig is dat veel van de grotere gebouwen van ‘geeltjes’ zijn gemaakt, de steentjes die typerend zijn voor veel Nederlandse huizen. Het is erg leuk om door de kleine straatjes te dwalen en het is ook duidelijk te zien dat er heel veel is opgeknapt in de afgelopen jaren. Vanaf fort Oranje hebben er een erg mooi uitzicht over de Oranjebaai en LJS die er in ligt. Voor het eerst in een jaar weer in Nederlands water, maar dan wel helder blauw.

 

Zaad van de zijde katoenboom, zijde zacht inderdaad. In het verleden in kussenslopen gebruikt, moet heerlijk slapen.

Oranjestad is mooi stadje, redelijk recent flink gerestaureerd

Alle gele steentjes van de huizen zijn in het verleden als ballast met de schepen meegekomen

Fort Oranje

Je zal je boot toch maar zo zien liggen... trots!

 

Plaquette alsdank van de Amerikanen

In het fort leren we dat Sint Eustatius als eerste Amerika als onafhankelijke natie heeft erkend door dat de gouverneur uit beleefdheid de saluutschoten van een Amerikaans schip heeft laten beantwoorden. Er is daardoor nog steeds een nauwe band met Amerika en er staan diverse bedankt plaquettes van Amerikaanse presidenten en organisaties. We ontdekken buiten de Nederlandse stagaire niemand die Nederlands spreekt. Volgens de taxi-chauffeur leer je het wel op school zodat je naar vervolgonderwijs kan in Nederland. Blijkbaar is het een taal die je snel vergeet. Onze chauffeur kon het wel verstaan, niet spreken. De voertaal is Engels.

Na beneden wat te hebben gedronken nemen we een taxi om ook wat van de rest van het eiland te zien. We rijden eerst naar de voet van de vulkaan waar nog de resten van een fort te zien zijn met kanonnen gericht op St Kitts. Er is ook een er mooie kalksteenformatie die uit zee oprijst. Duidelijk opgestuwd door de vulkaan.  

Geschut gericht op St Kitts

OPgedrukte kalksteenformatie die tegen de voet van de vulkaan ligt

De chauffeur verteld veel over zijn eiland en is er duidelijk trots op. Wij vinden het nogal kaal en buiten de olieterminal is er ook nauwelijks werk. Grappig is dat we voor het eerst sinds lange tijd iemand spraken die duidelijk een mening had over dingen, positief en negatief. Wellicht ook een Nederlands trekje? Na verloop van tijd kwam het gesprek op de nieuwe staatsindeling in 2010. Onze chauffeur was er blij mee nu een gemeente van Nederland te zijn. Het was niet leuk dat ze nu belasting moesten betalen maar het voordeel was dat nu wel de wegen werden onderhouden, de scholen boeken en airco hadden en de corruptie afgenomen was.

We rijden door de buitenwijken van Oranjestad en horen dat de meeste mensen liever in een groot huis buiten de oude stad wonen waardoor de oude stad met leegstand te maken heeft. Heel jammer want daardoor mist het stadje levendigheid. Het midden van het eiland is een grote vlakte met een vliegveld en wat kleine tuinderijen waar we wat tomaten ontdekken. Er groeit weinig. Naast de weg lopen de koeien, schapen en geiten in groepjes rond. Het is een heerlijk rustig eiland waar zo op het eerste oog weinig gebeurt.

 

 

Sint Eustatius heeft ook een prachtige vulkaan, gelukkig vast in slaap

Na een uur werden we weer bij de haven afgezet. Een blik op LJS deed ons besluiten nog maar wat langer aan wal te blijven. De boot slingerde waanzinnig, het zou geen feest zijn om aan boord te zijn. Dus noodgedwongen zijn we uit eten gegaan. Wat een straf om op reis te zijn ;-) .

Ook hier loopt het eten naast het terras

Rum punch als afsluiting van een mooi bezoek aan Sint Eustatius

 Na een onstuimige slingerende nacht zijn we op tijd vertrokken naar Sint Maarten om daar Bart te ontmoeten. Met een beetje doorvaren zouden we tegelijk aan kunnen komen.