Hobbel de bobbel naar de Canarische Eilanden

Samen met de Double Dutch varen we in 5 dagen naar de Canarische Eilanden. Het weerbericht zit er naast én we doen er alles aan om langzaam te varen.

Beide boten klaar voor vertrek

Om 6.30 al vroeg aan de koffie om op tijd te vertrekken richting Lanzarote. De meest noordelijke van de Canarische Eilanden. 600 mijl te gaan, koers 240 graden. Wind zal naar verwachting meest van achter komen en niet al te veel. We hebben afgesproken om samen met de Double Dutch, havengenoot uit Deko, op te varen. Beide boten hebben de dieseltanks vol gegooid. Om 8.30 varen we weg en is er nog maar weinig wind, gelukkig wel schuin van achter zoals we graag hebben. Dit kunnen we wel een paar dagen vol houden.

We varen schijnbaar in de buurt van een schietgebied want we zien marineschepen en krijgen meldingen via de marifoon dat er geschoten gaat worden. Er volgt een brei van coördinaten die niet al te dichtbij lijken te liggen. Maar hopen dat we geen schietschijf worden.

Niet lang na vertrek krijgen we al weer de eerste melding dat er een boot met 40 emigranten vanuit Marokko onderweg is naar de Canarische Eilanden. Deze berichten drukken je met je neus op de feiten dat niet iedereen voor zijn plezier de zee op gaat en het zo goed heeft als wij. We hopen maar dat we geen bootjes tegen zullen komen en ook niet tegen een verlaten bootje opvaren. Mocht we er één zien dan zullen we er in een boog omheen varen en de kustwacht waarschuwen.

En altijd is er de Double Dutch achter ons

Rond 17.00 zien we op de AIS een zeilboot achter ons varen genaamd Lion King. Stef kent een Lion King van heel lang geleden, het zou toch niet… Via de marifoon hebben we contact, het is inderdaad Harry een kennis van lang geleden. Wel heel erg toevallig dat we nu beide vertrekken richting Lanzarote.

Het water/golven zijn vrij onregelmatig dus we slingeren onrustig heen en weer. Maar we voelen ons beide goed, geen spoor van zeeziekte. Onze snelheid ligt flink langzamer dan waar we mee hebben gerekend, wij varen met beide zeilen gereefd zodat de Double Dutch ons bij kan houden. LJS is groter en daarmee sneller. Ze moeten de motor bijhouden om ons bij te benen.

Het is aarde donker met een schitterende sterrenhemel. Fluorescerende algen maken dat je niet alleen boven de boot maar ook in het kielzog de Melkweg lijkt te zien. Dit is heerlijk zeilen! We genieten er nog even samen van tijdens het eten. Daarna (rond 20.00) start ons wachtsysteem en gaat Manon slapen. Om 00.15 wisseling van de wacht. Stef gaat slapen en Manon neemt de wacht over. Dit bestaat uit buiten zitten en geregeld de koers en zeilen controleren en uitkijk houden naar eventuele boten om ons heen. Doordat we nu samen met een andere boot varen vergt dat wat meer aandacht, we moeten niet te snel, niet te langzaam en ook niet tegen elkaar aan varen. Het heeft ook wel iets vertrouwds zo’n lampje dat we steeds trouw achter ons aan zien varen. Om 5.00 wisselen we weer. Manon slaapt nog even tot we rond 9 of 10 uur samen ontbijten. De eerste nacht is altijd het lastigste, je bent nog niet echt moe (valt nog niet als een blok in slaap zodra je hoofd het kussen raakt) het is ook nog even zoeken naar het ritme.

Na 24 uur hebben we 137 mijl gevaren, een mooie dagafstand.  In de vroege ochtend hebben we een tijdje zeer variabele en even geen wind. We varen een stukje op motor. De hele dag is de wind meer westelijk dan de noordelijke wind uit de voorspellingen. We varen meer richting Marokko dan richting de Canarische Eilanden. Maar het gaat heel relaxt en dat is ook wat waard. Tijdens een rondje over dek vinden we de eerste vliegende vis van de reis. Deze zit wel heel noordelijk.

Tijdens de tweede nacht hebben we het druk. We treffen vissers, andere zeilboten die langsvaren, buien met veel en variabele wind en een lang tonijnnet. Gelukkig is dit net een soort van verlicht en weet Stef er omheen te varen. In de ochtend hebben we een dagafstand van 120 mijl afgelegd, best weinig en zeker minder dan waar we op rekenden. Het lijkt er op dat we niet na de verwachte vier nachten aankomen maar het nog een nachtje langer moeten volhouden.

De derde dag krijgen we met moeite een weerbericht binnen met de

radio. We varen in een gebied met vrij weinig wind. Gelukkig is deze wel iets gunstiger zodat we parallel aan de Marokkaanse kust kunnen varen. Maar hoog aan de wind gaat het langzaam en slingeren we flink. De hydrauliek-olie van de stuurcylinder is leeg, gelukkig lukt het ons die bij te vullen zonder de hele bakskist vol olie te knoeien. De windvaan vindt de koers en weinig wind niet fijn dus zonder elektrische stuurautomaat zouden moeten we zelf sturen. Dat is erg vermoeiend en doen we eigenlijk nooit. De hele dag zien we flinke buien in de lucht en is het wat spannend varen, krijgen we veel wind of gaat het meevallen. Om 18.00 komt er een flink front over.

Buien geven wel mooie luchten

We trekken nog een tweede rif in het grootzeil en even waait het hard (30 knopen). Even later komt er nog een bui en halen we het hele grootzeil naar beneden. Maar snel is het weer voorbij en wordt het weer rustig. We dobberen een tijdje, zodat de Double Dutch ons weer kan inhalen. Zij lagen inmiddels 5 mijl achter ons ligt. We worstelen beide met de snelheid, wij kunnen bijna niet langzamer, zij niet sneller. We varen de hele nacht op alleen genua relaxt verder. Inmiddels is ook de Lion King weer in zicht. Over de derde dag hebben we een afstand van 127 mijl gehaald.

In de ochtend van de vierde dag op zee laat de wind het af weten. We varen de hele dag op motor. Als we proberen te zeilen komen we niet vooruit en de zeilen klappen door de golven heen en weer. Dat gaat je

In de zeekooi lig je heerlijk rustig

door merg en been en is een enorme slijtageslag. We houden dat geklapper nooit lang vol. Dan moet of al het zeil er af of we zetten de motor aan. Het voordeel is dat de accu’s even kunnen bijladen. Door de bewolking en gebrek aan wind hebben ze een zware dag gehad en hadden we een lage spanning in de ochtend. Om 19.30 kan eindelijk de motor weer uit en zeilen we weer. Het is stikdonker en we varen onder de Melkweg. Na een dag lawaai van de motor is de stilte en de ruimte onder de fonkelende sterren overweldigend.  Om middernacht merkt Stef dat de stuurautomaat niet meer stuurt. Een zoektocht levert op dat de stuurcylinder van het roer kwadrant geschoten is. De zelfborgende (?!) moer is schijnbaar toch losgetrild. Snel opgelost gelukkig. De hele nacht maken we een flinke snelheid. We varen 5 – 5,5 knoop en hebben 1,5 knoop stroom mee. Dan schiet het eindelijk op. In de ochtend hebben we dan ook een dagafstand van 162 mijl gemaakt, erg goed. We voelen dat Lanzarote dichterbij komt.

De windvaan heeft iets geraakt.
Omgeklapt werkt hij niet meer

De 5-de dag op zee begint met tegenwind. We laveren ook al wordt de wind steeds minder. Er zijn geen golven en LJS vaart voor zijn doen vrij hoog. We varen over de ‘ondiepte’ boven Lanzarote in de hoop daar zeeleven aan te treffen. We hebben geluk en treffen een hele grote school dolfijnen die om de boot komen spelen. In de verte zien we een paar keer een spuitfontein van walvissen. Ook zien we een vin langs zwemmen, we hebben geen idee van welk beest. We laveren bijna de hele dag. Double Dutch zit inmiddels bijna zonder diesel na al dat motorzeilen om ons bij te houden. Het wordt spannend. Om 17.00 is de wind echt op en starten we toch de motor. Op naar Lanzarote anders halen we het morgen ook nog niet.  Tegen middernacht is er weer wind en kunnen we onder zeil verder. Niet veel later zien we de lichten van Lanzarote aan de horizon verschijnen. Land in zicht! Het is 9.00 als we uiteindelijk de haven in varen. Ze moeten zoeken naar een plekje voor

Land in zicht in het ochtengloren

ons, het is erg vol. Gelukkig vinden ze die. De Lion King is 2 uur eerder binnen gekomen. Als 3 uur later de Double Dutch binnenkomt zoekt die eerst maar eens een plek bij de dieselsteiger, de tank is nagenoeg leeg. Barbara en Manon praten als brugman om te zorgen dat ze even tijdelijk aan een kopsteiger mogen liggen. De haven is vol, er zou geen plek meer zijn. We ontbijten samen en delen de belevenissen van de afgelopen dagen. We zijn alle vier blij dat we er  zijn. Dit delen van de belevenissen is de leuke kant van het samen op zeilen. Het zo langzaam mogelijk zeilen is minder goed bevallen. Maar we zijn weer ervaringen rijker. Na het ontbijt nog wat formaliteiten en dan vinden ze opeens ook voor de Double Dutch een plek in de haven en kunnen we allemaal op ons gemak bijkomen van de tocht terwijl we stil liggen aan een steiger, wat een luxe.