Eindelijk weer onderweg!

Na veel wikken en wegen en natuurlijk dromen hebben we een knoop doorgehakt. De route staat in de plotter. Beaufort is voor ons nu een bestemming, geen schaal voor de windsterkte meer.

1 mei viel het besluit, het moest ook wel. We groeien hier dicht, geen beweging en niets anders te doen dan eten. We hebben alles nog eens op een rijtje gezet. Nog eens goed op de Corona verspreidingskaart van de VS gekeken en een paar

Verschillende routes en het weer
vergelijken, hoe gaan we varen?

mailtjes verstuurd. Dus we gaan naar de VS, gekke president of niet. Mail contact hebben we met een boot die al in de zuidelijke staten van Amerika rondvaart. Dat gaat vrij soepel, het is makkelijk afstand houden. En het belangrijkste, je kan er nog varen. Het raadplegen van de COVID19 kaart van Amerika geeft aan dat in Noord en Zuid Carolina niet al te veel gevallen zijn, ook geen echt grote steden waar je langskomt. Uit ons contact met de Ocean Cruising Club port officer Diane in Beaufort NC blijkt dat we er

Help, een pelikaan op de preekstoel.
Wat doet die daar nou?

welkom zijn. We mogen inklaren en kunnen een cruising permit krijgen. Met het vaste voornemen om de brandhaard New York en omstreken te omzeilen voelt het goed. We kunnen zo naar het noorden varen en uit de orkaanzone. Hoe we vandaar verder gaan, dat plan zal zich in de loop van de zomer vormen. We hadden ons al bij een Rally van paniekerige Amerikanen aangesloten die hulp nodig hebben om naar huis te varen. Die hulp bestaat onder andere uit contacten met de douane en instanties. Dat vinden wij in deze tijden wel erg handig. Dus we melden ons niet af maar geven door dat we rond 10 mei mee varen. Vanwege corona mag toch niemand contact met elkaar hebben

Nog even op bezoek bij de langoustines
met de buren, zij wonen precies tussen onze boten in.

dus ieder vaart voor zich en geen verplichte feestjes en toestanden van een 'normale' rally. Dit kunnen wij net aan. Had ik al gezegd dat we ook nog 5 weerberichten per dag krijgen en we 4 keer per dag (minstens) onze positie door moeten geven? We gaan moe worden deze oversteek.

We naaien een paar mondkapjes om aan voorschriften te kunnen voldoen. Baat
het niet schaden doet het ook niet. Samen met de buurvrouw gaan we 6 mei naar de grote supermarkt voor boodschappen. Super lief dat ze ons helpen. Twee winkelwagentjes vol moeten ons weer een tijd vooruit helpen. Hoeven we in de VS niet te vaak naar de winkel en onder de mensen. En in ons achterhoofd houden we ook nog rekening met de mogelijkheid dat de grens van de VS toch opeens wordt gesloten. Ze hebben tenslotte een

gekke president. In dat geval draaien we om en zetten we koers naar Bermuda, Azoren en Nederland.

Na het opruimen van de boodschappen en het droppen van een bedankje varen we gelijk naar Anse Marcel om 7 mei water te tanken en uit te klaren. Het waait flink en morgen nog meer. De buurman speelt voor loods met zijn bijboot voor ons uit. Hebben we weer een andere route naar buiten gevonden.

7 mei zijn we eerst heel druk met het weer. Er zitten wat nare fronten boven Florida en we wikken en wegen nu hoe we daar geen last van kunnen krijgen. Dan snel richting water in de haven. Water is geen probleem. Echter dat uitklaren… Het kantoor is gesloten. Afgelopen twee keer dat we hier waren liep de havenmeester werkloos rond en hoopte hij maar dat wij iets aan hem zouden vragen. Hij heeft het wachten opgegeven en heeft het kantoor gesloten. Uitklaren zit er hier dus niet in. De waterman helpt ons aan twee adressen in Marigot Bay waar we wel zouden kunnen uitklaren. Dus na het opbergen van de bijboot (voor het watertanken netjes schoongemaakt) zeilen we naar Marigot Bay. De grote drukke baai bij de hoofdstad van Saint Martin. Het is een klein uurtje zeilen, het is hier niet zo groot. Bij het oproepen van de haven Port Louis echter geen gehoor! Navraag geeft aan dat die dicht is. Dus we kunnen niet met Long John Silver aan de kant. We gaan voor anker vlakbij de bijbotensteiger, het is er een drukte van belang. Stef zwemt naar de buurman en scoort een lift vroeg in de ochtend van 8 mei. Waar zouden wij zijn zonder buren 😊.

Als je al weken niets doet moet je niet opeens haast hebben natuurlijk. Als Manon 8 mei vroeg bij de watersportwinkel staat blijkt hij dicht te zijn. Inderdaad die

Marigot Bay, weer eens een ander uitzicht.

nationale feestdag waar de buren uit Cul-de-Sac al voor hadden gewaarschuwd. Niets aan te doen, proberen we het 9 mei gewoon opnieuw. Onze aardige buurman staat dan weer klaar. Maar zo erg is het nog niet, we gaan rustig door met voorbereiden, weerberichten binnenhalen en nog even een blog er uit persen. nog een laatste hik-up, Amerika blokkeert de weerberichten van onze routeerder naar de radio. Gelukkig staat in Nl vader Zwart klaar om ze door te sturen. Zou een grap zijn, hebben we eens een keer een routeerder en dan kan je de berichten niet ontvangen. De onderkant is inmiddels mooi schoongepoetst gaan we lekker snel. En we hebben weer een mazzel, de buren hadden ook nog een recente pilot over. Wij alleen een hele oude. Zij krijgen vele bits en bites aan digitale pilots voor

We genieten nog eens rustig van een mooie
zonsondergang. Goed te zien hoe druk deze baai is.

Europa als bedankje. Dit blijft toch ook een van de mooie dingen aan het cruisen, die hulp en klaar staan voor elkaar. Het is fijn om te merken dat corona hier niets aan heeft veranderd. Iedereen houdt afstand maar biedt hulp.

Om 8.30 scherp komt de buurman Manon halen voor een nieuwe poging om uit te klaren. Stap 1, de winkel is open! Stap 2, het formulier... dat is toch weer een dingetje. Manon wordt weggestuurd naar de haven om uit te klaren omdat we het digitaal al hebben gedaan in een 'ander'?!? systeem. Dat is inmiddels al lang verlopen, ik wil hier nu uitklaren. Na wat drammen mag ik digitaal een excel invullen... kan niet op de telefoon. Stef zit op de boot de formulieren in te vullen en te mailen terwijl Manon bij de winkel de wacht houdt. Het digitale tijdperk maakt dingen makkelijker maar ook ingewikkelder. Na een uurtje komt er een formulier de winkel uit (je mag niet naar binnen). Yes, het is binnen. Vertrek 9 mei vanuit Saint Martin! Nu staat niets ons meer in de weg. Inmiddels hebben we ook nog de dekkingen van de ziektekostenverzekering gecheckt. Ook geen probleem.

Dus... Het is gelukt! We zijn uitgeklaard. Na het posten van dit blog gaat het anker omhoog. Tot over een dag of 10. Onze positie werken we regelmatig bij op het blog.