Monsters

De drempel is hoog maar we besluiten er voor te gaan. We gaan het Caledonisch kanaal in op zoek naar monsters. Via 29 sluizen zullen we 96 km dwars door Schotland van de oostkust naar westkust gaan (al loopt het kanaal meer noord-zuid). 35 km is in 20 jaar tijd begin 1800 door mensenhanden uitgegraven. De rest bestaat uit natuurlijke meren waarvan Loch Ness, en de daar wonende Nessie, de meest bekende is.

In Inverness oriënteren we ons al op het gevaar en blijkt Nessie in veel verschijningsvormen te kunnen voorkomen. De meest voorkomende is pluche, dat kunnen we aan. Door de havenmeester in Inverness worden we op de hoogte gesteld van de kanaalprocedure. Eenvoudiger kan het niet. Roep de zeesluis op, vaar naar binnen en betaal je permit ter plaatse. Eenvoudig blijft het. Op alle sluizen en bruggen staat kanaalpersoneel die je lijnen aanpakken en de volgende plek informeren over je komst en onze voorkeur om bakboord af te meren (in verband met schroefwerking). Heel leuk vinden ze onze voorkeur niet want dan moeten ze verder lopen, alle bedieningen zitten stuurboord voor ons. Maar iedereen is echt super vriendelijk en behulpzaam. Onze permit is 7 dagen geldig (de kortste optie) dus we plannen er 7 dagen over te doen, ons benne sunnig. Dan moet je dus heel langzaam.

Sea Lock in Inverness, de toegang tot het Caledonisch kanaal

Rechte kanalen in het begin omzoomt met bloemen en bomen

De eerste dag stoppen we vlak voor Loch Ness, moed verzamelen om het monster tegemoet te treden. Het is een mooie groene omgeving, we wandelen wat en genieten van de stilte. Dan is het zover, we gaan het meer op. Als snel ontdekken we het monster! Het monster is het schotse weer met harde wind die tunnelt/versterkt over het langgerekte meer. We komen op motor bijna niet vooruit. Op genua scheuren we van de ene naar de andere oever maar komen daarmee ook niet verder, alleen is alles door elkaar geschud en nat. 

Het monster toont zich, beestachtig weer

Zo blij meet de bimini die ons hier droog houdt

Kruipend bereiken we de ankerplek halverwege het meer, gelukkig hebben we de tijd. Er staat een prachtige kasteelruïne, Urquhart Castle voor het eerst genoemd in 590 AD. Vanaf het water hebben we er goed zicht op, en op de 1000 toeristen die er als mieren over zwermen. 

Urquhart Castle

Slapen doen we goed achter ons anker want s’nachts gaat ook het monster naar bed. De wind is volledig gaan liggen, het is weer doodstil. Gelukkig staat er de volgende dag minder wind en motorren we rustig tegen de wind in naar Fort Augustus. Leuk oud dorpje met kasteel, we blijven er twee nachten en het is er stralend weer. In de ochtend nemen we eerst het sluizencomplex met 5 sluizen achter elkaar. 

Daarna hebben een gezellige dag met de Mad Max die vanaf de andere kant komt op hun tocht van een half jaar. Erg leuk om bekenden tegen te komen en we wisselen ideeën en ervaringen uit. Zij hebben een bijzondere route bedacht, zijn eerst op transport naar de Middellandse zee gegaan en varen in ruim een half jaar terug.

Het volgende stuk kanaal is erg groen en smal, we hebben mooi weer en wandelen weer een stuk. Stef gaat ook nog even de mast in, er stond een zaling scheef die even recht moest voor we weer de zee op gaan. De volgende dag varen we over Loch Oich, een kleiner kronkelend meer. De oevers zijn groen en hoog. We stoppen even bij een kasteelruïne en landhuis, deze blijken omringd door enorm hoge oude bomen. 

Het is een schitterende omgeving. Voor ons het mooiste stukje van het kanaal. Op het meer zwemmen een paar parelduikers. Al 40 jaar de mooiste vogels in mijn vogelboek, in het echt zijn ze echt ook prachtig.

In de stromende regen varen we over een winderig Loch Lochy verder. Aan het einde gaan we voor anker. Het blijft regenen, tijd voor verdieping in de historie van dit kanaal. Het is aangelegd op een natuurlijke breuklijn, The Great Glenn. Het is een riftvallei die gevormd is doordat twee platen langs elkaar schuiven. Sinds 400 miljoen jaar is deze breuklijn in beweging en is nog steeds actief al hoewel de meeste aardbevingen niet door mensen gevoeld kunnen worden. Deze doorsnijdt Schotland diagonaal tussen de Scottisch Northwest Highlands en de Grampian Mountains. De afgeronde vormen van de bergen/heuvels rondom zijn gevormd door de Great Glenngletsjer die als een bulldozer door/over de breuk is gegaan. Deze gletsjer 

eindigde in Lochend, de oostelijke kant van Loch Ness waar het opgestuwde materiaal de rand van het meer heeft gevormd. 

De meren hebben door dit slijtageproces een diepe maar vlakke afgeronde bodem.Het diepste punt van Loch Ness is 230 meter!

We hebben nog twee dagen voor het laatste stukje kanaal waaronder de beroemde Neptunes staircase met maar liefst 8 sluiskamers achter elkaar. Tot de staircase is het een lang bochtig begroeid kanaal. Rondom zijn de bergen hoger geworden. Een er van moet de hoogste van Schotland zijn, de Ben Nevis. Helaas stranden we voor de Neptunes staircase, de spoorbrug er achter (waar Harry Potter zijn stoomtrein naar Hogward over heen rijdt) is kapot en draait niet. We zijn er bijna maar kunnen niet verder! De Deense buren die we in het begin van het kanaal troffen liggen hier al drie dagen. Afwachten maar. Het regent en het waait dus voorlopig liggen we hier prima met douches vlakbij en meer dan voldoende wind voor een vers gebakken brood.

****

Nog een paar foto's voor een indruk van de tocht door het kanaal. Uiteraard allen genomen als het even niet regent :-).

Help, een Mad Max monster