De ciderroute

1 oktober was inderdaad ons weergaatje voor Bretagne. Niet dat het ideaal weer was, maar wel de beste kans in de komende 10 dagen. We merken dat we laat in het seizoen zijn, tegenwind blijft ons plagen. Na een week van zuidenwind varen we daarna twee nachten door naar zonnig noord Spanje en daar hoppen we tegen de wind in langs de kust richting Finistère. Dit blog komt uit een regenachtig A Coruña.

Dinsdag 1 oktober gooien we los in Falmouth voor een onstuimige tocht naar Bretagne. Het is 140 mijl naar Camaret sur Mer, koers pal zuid. Als we vertrekken staat er 30 knopen wind (6-7 Bft), volgens de voorspellingen gaat de wind in de loop van de nacht liggen. Beide zijn we gespannen voor wat niet de makkelijkste tocht gaat worden. Binnen een half uur na vertrek, nog voor we de Lizard voorbij zijn, gaat het derde rif er in en stappen we over op de kotterfok. Onze minimale zeilvoering, stormtuig dus. De wind is minder NW dat verwacht dus we varen vrij hoog aan de wind in een wilde zee. Dit is geen fijne combinatie en we zitten op een soort kermisattractie. Maar genoeg gezeurd. We bikkelen door en kunnen beide zelfs redelijk slapen. Het gaat vreselijk hard, we lopen steeds tussen de 7 en 8 knopen. Met als gevolg dat we midden in de nacht aankomen bij Chanel de Four waar we in de vroege ochtend met het tij mee doorheen wilden. We proberen nog om heel langzaam te varen. Echter ook zonder zeil gaan we nog 3 knopen. We besluiten om dan maar buiten om te varen, hopend dat het daar minder stroomt. Dat doet het ook maar gedurende 3 uren hebben we toch bijna 4 knopen stroom tegen, en we varen er dan nog maar 5. Tegen de ochtend is de wind bijna op en gaat de motor bij om voorbij de eilanden te komen waar Stef dan al een paar uur naar zit te kijken. Om het hoekje kunnen we weer zeilen en varen we vol tuig in een waterig zonnetje naar Camaret sur Mer. We zijn blij als we er zijn, blij dat we door hebben gezet en blij dat we weer meer vertrouwen hebben in de boot en elkaar.

Camaret is een leuk plaatsje, beetje slaperig zo zonder toeristen maar authentiek en erg mooi gelegen aan baai met witte stranden.  

Fort op de haven,
onze douches zaten in de kelder

Heel oud kerkje op de haven,
voor zeevaarders

Langs de kade van Camaret

Wij hebben dus maar klein ankertje

 

We wandelen een zonnige dag om de kaap heen over de kliffen en langs de verdedigingswerken uit WOII. Het is een kust met geschiedenis. Eind van de middag zien we de lucht betrekken en komt het front van ex-orkaan Humberto over. De stromende regen spoelt de boot lekker schoon. De volgende dag staat er een harde wind en klussen we een beetje. We ontmoeten andere vertrekkers op de steiger. We zitten nu duidelijk op de route naar het zuiden en zijn niet meer de enige ‘zwaar’ uitgeruste boot in de haven. Omdat we nog niet verder kunnen door

Plek genoeg in Douarnenez

Biskaje gebruiken we een rustige dag om naar Douarnenez te zeilen. Ten slotte willen we ook wat zien onderweg. In Douarnenez is de herfst al ingetreden. De steiger is al ontdaan van water en stroom, ook de havenmeester heeft al vrij in het weekend. Niet verkeerd, we liggen er gratis. Douarnenez is meer stads en levendiger dan Camaret, en dat niet alleen door de aanwezigheid van kermis op ieder plein. Alles draait er om water, boten en vis. We genieten van de stad, drinken koffie op de boulevard bij de vissershaven en eten crêpes met cider op een zonnig terrasje aan een knus pleintje.

Knus pleintje in Douarnenez

Luie zondag, kijken naar Jeu de Boules. Topsport in Frankrijk

Crepe met cider, lekker!

En iedere dag kijken we een paar keer naar het weer, wat doet de wind, hoe hoog zijn de golven? Als we een redelijk gaatje zien zeilen we naar het einde van de baai om de volgende ochtend heel vroeg met laatste beetje stroom mee door de ‘Raz du Seine’ te varen. We treffen er geen ideale anker plekken aan. In de eerste inham krijgen we het anker de grond niet in. In de volgende houdt het anker maar staat zo veel swell dat we alvast goed kunnen inslingeren. We liggen te rollen in bed en slapen maar een beetje. Om 4.30 uur gaat het anker omhoog en varen we in het stikdonker naar de vuurtorens die ons de weg moeten wijzen door de Raz. Het scheelt dat het donker is, we zien niets van de eventuele stroomversnellingen of steile golven. We komen goed door dit lastige stukje vaarwater, max 2 knopen stroom mee, 1 uur voor kentering. Het zeil gaat weer omhoog en de steven naar het zuiden. Het is 8 oktober en 300 mijl te gaan om de herfst voor te blijven. De hele dag is het heerlijk

Heerlijk zeilen, af en toe boot in de verte

zeilen. Vol tuig we varen met een kleine knik in de schoot. In de ochtend zien we geregeld dolfijnen volledig uit het water springen en tuimelen. Ze zijn er zo druk mee dat ze deze keer niet op onze boeggolf komen  

spelen. In de loop van de dag gaat het steeds harder waaien, we minderen steeds meer zeil. Om 16.00 varen we het continentaal plat af. De diepte gaat van 80 naar meer dan 4000 meter diep. Dat geeft even onrustige hoekige golven. We komen een aantal vrachtschepen en vissersschepen tegen maar hoeven niet uit te wijken. Een tanker vervoert LNG (Liquid Natural Gas) waar men schijnbaar zo in gelooft dat hij de naam Clean Planet heeft gekregen?!? Vlak voor het donker wordt komt er een dikke bui over en trekt de wind aan tot 28 knopen. We reven 3 keer en de

Even op de hand, nat en winderig

kotterfok gaat er op. Voor vannacht is veel wind voorspeld en dat klopt ook. De hele nacht 25-30 knopen wind, we houden een windhoek van 60 graden aan om niet steeds in de golven te klappen en stil te vallen. De golven zijn ronder geworden en de maan schijnt, het gaat best lekker. De wind is helaas minder NW dan verwacht, we kunnen net niet op Finistère aankoersen. De windvaan gaat er af, door de slingers die de golven ons laten maken stuurt hij ons geregeld door de wind. De elektrische stuurautomaat corrigeert de koers sneller. Om 10 uur de volgende ochtend zijn we net over de helft. We hebben beide redelijk goed kunnen slapen en zijn bijgekomen van de onrustige nacht voor anker. Tegen de middag kan er een rif uit en tegen de avond is het relaxt zeilen met 2 reven en halve genua. In de avond is het nog onrustig met squal-achtige buien, daarna wordt de wind stabiel. Met 6,5 knopen glijden we golf op en golf

Hoge golven rollen onder ons door

af. Het is een hele heldere nacht, eerst een mooie maan dan een schitterende sterrenhemel. Echt genieten om zo door de nacht te zeilen. Om 8.00 gaat de zon op en de reven er uit. Nog 20 mijl te gaan naar de kust. De wind is verder tegen gedraaid en laat het al snel afweten. Op motor varen we het laatste stuk naar de kust en de dichts bij zijnde ria, Ria Barquero. We worden verwelkomt door dolfijnen en zetten koffie voor het eerst in 3 dagen, wat is het leven goed! Rond 12 uur gaat het anker uit voor een spierwit strandje in helder blauw water. De zon schijnt, het is warm. Het eerste wat we doen is douchen op het achterdek in de zon, heerlijk! Heel even zwemmen we

Nee, het is niet koud..

Met Spaanse cider vieren we de aankomst

 
zelfs. We vieren de aankomst in Galicië, Spanje met de Spaanse cider die we in Schotland van de Mad Max hebben gekregen. We hebben de cider route voltooid van de Britse kroegen via Bretagne naar noord Spanje. Het is een smakelijke route 😉.

De volgende dag willen we heel vroeg weg voor een relaxt tochtje naar de volgende ria. Het wordt echter pas om 9 uur licht, dus toch maar eerst

Zonnig zeilen in T-shirt

relaxt koffie en ontbijt. In het donker langs een mooie ruige kust varen is zonde. Om 9 uur anker op, de wind is west dus we kruisen langs de kust naar Ria de Ortogueira. In de baai van Cariño gaan we voor anker.

Carino, met vele vissersbootjes in de baai.

Mooi beschut achter een hoge golfbreker dus hopelijk minder swell, af en toe rustig in je bed liggen is ook wel lekker. Met de bijboot gaan we naar de kant. Helaas mogen we van de haven politie niet aan de drijvende steiger vast maken (privé?!?) en moeten we het strand op. We gaan weer de fout in en hebben schoenen aan. Nu dus natte schoenen☹. We wandelen door het stadje, het is een beetje kaal en functioneel. Daarom lukt het ons ook om een winkel te vinden, via via en met handen en voeten, waar we hydrauliek olie voor de stuurcylinder kunnen kopen. Kom daar maar eens om in een toeristisch stadje. We vinden er ook nog een klein stukje van het oude dorp met smalle straatjes die steil en kriskras door elkaar lopen. Nu functioneel van een dikke betonvloer voorzien. Een restaurant kunnen we niet vinden, we eten in de zon op ons eigen terras. In de avond ratelt het anker van de Gaia uit Zaandam naast ons. Mark blijkt een week geleden te zijn overgestoken uit Bretagne.

De volgende dag twijfelen we, blijven of verder. Maar het weer is rustig dus we gaan anker op om weer een baai verder te gaan. Gaia vertrekt

Afsnijden tussen de rotsen door, spannend

net voor ons en we volgen en snijden ook af tussen de indrukwekkende rotsen voor de kaap. En dat zullen we weten, valwinden en even hele

Voor anker in Ria de Cedeira

steile golven, de motor moet even bij om ons er doorheen te duwen. Daarna gaat het hoog aan de wind verder. In twee slagen varen we de Ria de Cedeira in. Voor het strand van het stadje gaan we voor anker. Een hoge kademuur beschermt de baai tegen binnenrollende golven. We liggen er heerlijk rustig. Met de bijboot gaan we naar het stadje.

Doorkijkjes in Cedeira

Kleurrijke huizen in smalle straatjes

Cedeira heeft een heel oud deel met smalle straatjes en kleurrijke huizen, in zeer verschillende stadia van onderhoud. We vinden een knus kroegje met het vertrouwde Spaanse geroezemoes op verhoogde geluidssterkte. Veel lawaai is toch wel een kenmerk van de Spanjaarden. We drinken bier tot we denken dat de restaurants open gaan. Om 20.10 staan we toch nog voor de dichte deur. Terug naar het café. Om 21.00 staan we weer voor de deur en kunnen we aanschuiven. Uiteraard zijn we de eerste klanten. We eten er heerlijk! Dat is één van de genoegens van Spanje, de heerlijke keuken. Om 12 uur retour naar de boot, gelukkig kunnen we deze in het donker nog terug vinden in de baai. Het is een gezellig latertje geworden. In de nacht worden we wakker van een flinke bui met veel wind en regen. Gelukkig hebben we inmiddels veel vertrouwen in ons anker en kunnen we rustig verder slapen.

We slapen uit en varen eind van de ochtend in de regen naar A Coruña. De wind laat het al snel af weten, we kunnen maar de helft zeilen.  Maar we meren af in A Coruña voor dat het weer de komende dagen slecht wordt, harde zuid tot westelijke wind met felle buien. De boot en de zeilen zijn onderweg weer lekker schoon gespoeld van het zout van de oversteek. Voor het eerst deze week weer in een haven (ook de eerste die we tegenkomen). De luxe van een steiger en een douche is af en toe best lekker. Vorige reis zijn we hier ook geweest en het is heerlijk om weer door de oude stad te dwalen. Ook gezellig in de haven waar alle noord Europese landen vertegenwoordigd zijn. Onze hobby is er duidelijk één van de rijkere noordelijke landen. Voorlopig liggen we wel even in A Coruña en lijkt de herfst ons weer te hebben ingehaald. Maar weer eens naar het weerbericht kijken voor een weergaatje naar het zuiden…..

Cathedraal van A Coruña

Hieronder een korte impressie van de ruigere tocht door Biskaje. Het blijft moeilijk om de grootsheid van de golven en de zee in beeld te krijgen. Wij waren er van onder de indruk ;-).