Laatste etappe op weg naar ‘huis’

Laatste etappe op weg naar ‘huis’

We nemen een paar dagen om de Isles of Scilly te verkennen. Deze afgelegen eilandengroep ligt op 60 mijl ZW van de zuidwestelijke punt van het vaste land en is veelal niet te bereiken wegens slecht weer en beperkte beschutte plekken om aan te lopen en je boot te ankeren. Het weer is niet echt stabiel dus we blijven aan een mooring in de beschutte baai van Hughes Town liggen (hoofdplaats van de eilandengroep). De eilanden zijn heel Engels met mooie huisjes met nette tuintjes. De natuur daar en tegen is een stuk ruiger. Het grootste deel van de tijd staat er een stevige tot stormachtige wind, de bomen en rotsen zijn allen gevormd door de wind.

Hughes town

Na enkele dagen zijn we uitgekeken en bijgekomen van de overtocht van de Azoren. We varen weer een stukje verder richting huis. Iedere tocht voelt nu echt alsof we dichter bij huis en het einde van onze reis komen. Na een nacht doorzeilen komen we in Dartmouth aan.

We varen de rivier op en overnachten bij een werfje net buiten Dartmouth. Daar komt een andere OVNI langszij en maken we kennis met de Grutte Grieze die net uit Nederland vertrokken is voor een rondje. Het is een gezellig treffen, zij willen van alles weten en wij kunnen volop herinneringen ophalen. We varen de rivier nog op tot Totnes. We hadden gehoord dat je daar naast een pub kan aanmeren en droogvallen. Dat willen we meemaken, een biertje aan boord geserveerd krijgen. Het is ook een leuk plaatsje dan een groot aandeel duurzame bewoners heeft. Overal zijn openbare deeltuintjes en boekendeel standjes en dergelijke. Helaas komen we er ook achter dat de startmotor kapot is. We lopen naar de dichtstbijzijnde garage om te vragen waar we een nieuwe/gereviseerde kunnen kopen. We treffen het, de eigenaar heeft het bedrijf net aan zijn zoon overgedaan en vermaakt zich met allerlei ‘leuke’ klusjes. Hij gaat voor ons aan het bellen en na een uurtje lukt het. Hij vindt een nieuwe startmotor, hij gaat deze wel halen en komt deze morgenochtend wel bij ons langsbrengen. Tjonge wat een verwennerij! De volgende ochtend staat hij op ons terras. We bedanken hartelijk met een fles Whisky. Maar hij weigert weg te gaan tot hij zeker weet dat het werkt…. En het werkt dus niet. Hij past niet. Balen! Met zijn drieën stappen we in de auto van onze held en rijden naar een geheim adres. Komen via wat steegjes, waarvan je niet dacht dat ze in Engeland bestonden, bij een container met een kleine ‘balie’ waarover een bijzondere onder de olie gesmeerde man hangt. Wat blijkt…. hij heeft nog wel een startmotor liggen, ons type! Met deze vriendelijk geprijsde gereviseerde startmotor onder de arm gaan we weer retour naar Totnes (we waren inmiddels 40 km verderop aan de kust beland). Gelijk monteren, onze held week niet van onze zijde tot de motor wilde starten. En… hij startte. Met een goede fles rum van een tropisch eiland vertrok onze held. Wat heerlijk om behulpzame mensen tegen te komen.

Na het verlaten van de River Dart gaan we weer verder oostwaarts langs de kust en bezoeken op ons gemak verschillende mooie plaatsjes en ankerbaaien. Door dat de schietgebieden gesloten zijn voor de zomer kunnen we vlak langs de indrukwekkende krijtrotsen varen. 

Voor anker in schietgebied Lulworth

In de krijtrotsen zijn resten van versteende bomen te vinden.

Bij Isle of Wight wordt het weer vlak

Het is genieten met een donker randje wetende dat we weer huiswaarts gaan. In een ultieme poging om de oversteek naar Nederland nog verder uit te stellen varen we nog de kleine slingende river Stour op naar Sandwich. Een leuk middeleeuws stadje.

Daarna maken we in Ramsgate de boot klaar voor de tocht naar huis. Wassen, bijboot inpakken en opruimen. De opera op het strand de laatste nacht over de grens is een leuke afsluiting. Daarna gooien we los en mengen we ons in het strijdgewoel van het Kanaal. 

We laten de Engelse kust met krijtrotsen achter ons, de blik gaat richting Nederland

Inmiddels vinden we het maar een klein eindje maar wat een drukte. We ontvangen drie meldingen op de marifoon van zinkende boten (en het was echt gewoon heel mooi weer). Frans, Engels, Vlaams en Nederlands schalt door elkaar uit de marifoon. We zien IJmuiden niet zitten, ook nog door Amsterdam… te druk. We varen om en gaan via Den Oever het IJsselmeer op. Die 70 mijl extra maakt ons niet meer uit. Terug op het IJsselmeer ruikt het naar groentesoep. We overnachten in Oude Zeug om de thuiskomst even rustig te laten bezinken. Dan is het zover en gaat het naar Deko Marina, onze thuishaven. Dan uiteraard gelijk door om de familie te zien, het enige dat we echt gemist hebben onderweg. 

Laatste blik naar het zoute water en de mooie tijd die we achter ons hebben