Dwalen langs de baaien van Martinique

Na 18 dagen oversteek rusten we uit op Martinique. We zijn er eerder geweest wat de druk om alles te willen zien weg neemt. We nemen de tijd om rustig langs de vele mooie baaien te dwalen.

Uitzicht over baai van St Anne, hoe tropisch kan het zijn....

Na een oversteek met 18 dagen blauw om ons heen zijn we blij weer groen te zien. We besteden onze eerste dag aan uitrusten, boot schoonmaken ( er groeien eendenmosselen van een centimeter aan de romp). Eind van de dag maken we de bijboot klaar en varen naar St

Versiering in St Anne, voorbereidingen voor
het Carnaval

Anne, uit eten om de aankomst te vieren. Het is heerlijk om weer in de relaxte Caribische sfeer te zijn. We kiezen een restaurant met wifi en drinken een cocktail met rum (lokaal!), “Op de aankomst!”. Tijdens de cocktail komt de ober vertellen dat we toch niet kunnen blijven eten want de kok is niet op komen dagen. Als we heel graag bij hen willen eten dan kan dat maar alleen kip want iets anders kan hij niet klaarmaken. Tsja, dat gebeurt hier. Hij brengt ons een half uur later naar een ander restaurant. Heerlijk Creools gegeten.

De volgende dag varen we naar Le Marin met de bedoeling om de haven in te gaan. Het waait alleen stevig en we zien het manoeuvreren in de kleine ruimtes tussen de steigers niet zo zitten. We gaan voor anker vlakbij de supermarkt om inkopen te doen. Le Marin is een hele beschutte baai met maar een kleine opening. Er liggen dan ook veel boten, sommige al jaren. We ontdekken ook verschillende boten die gezonken zijn. Onze eerste ankerpoging staken we als we daar opeens de top van een mast uit het water zien steken. Een aandenken aan de orkaan die twee jaar geleden over het eiland raasde. Veel van de destijds gezonken boten liggen er nog steeds. Voorzichtig varen dus hier.

Ideaal met de winkelwagen rij je zo naar de bijboot

We lopen naar de haven om in te klaren en te vragen of we voor één of twee dagen een plaats in de haven kunnen krijgen. Inklaren is zo gebeurt. Het grote voordeel van de Franse eilanden is dat er her en der in een haven of restaurant een computer staat waar je zelf de gegevens invult en print. Buiten een vluchtige blik op een paspoort, afhankelijk van hoe serieus men de controle neemt, komt er verder meestal niets bij kijken. Een plek in de haven blijkt lastiger. Men kan ons niet vertellen of er morgen een plek is, we moeten maar een mail sturen. Bijzonder. Wij besluiten al we terug lopen naar de bijboot dat we eigenlijk buiten water geen reden hebben om naar de haven te gaan. Water kunnen we ook aan het dieselponton halen dus we schrappen het liggen in de haven. Scheelt geld en ook muggenbeten gezien de ligging in de mangroven. Met de bijboot gaan we een paar keer aan wal bij de supermarkt, zoeken nog wat onderdelen bij de watersportzaken en na 2 dagen varen we via het dieselponton, om water te tanken, de baai weer uit.

We genieten van de kleine stukjes zeilen in redelijk vlak water, vele

Er wordt nog veel vanuit kleurige kleine bootjes gevist

Kustlijn van Martinique met veelal kleine dorpjes

LJS voor anker in Anse Noir

mooie baaien en snorkelplekken. De zuidwestkant van Martinique is een heerlijk beschut vaarwater waar je vooral geen mijlen moet maken dan mis je te veel. We ankeren in de baaien; Anse d’Artelet, Anse Noir (2 nachten, duikende pelikanen om ons heen en een ijsvogel naast ons op de kant, wandeling in de jungle achter de baai) en Trois Islet (2 nachten).

Een schildpad is verlieft geworden op ons anker. Ze waren erg innig....

Kort bezoeken we de drukke hoofdstad Fort-du-France, daar treffen we de Brigantijn. Kennissen uit onze haven(Deko) die een jaar eerder zijn vertrokken. We treffen ze niet aan boord maar toevallig tijdens het pizza eten op de kant. Ze zijn aan het bijkomen want 5 minuten eerder was er een poging gedaan om een smartphone te stelen via smoesje en daarna door er naar te graaien. De daders komen daarna nog twee keer langs ons terras lopen. We krijgen er een unheimisch gevoel van en verlaten de volgende dag de ‘grote stad’. Geef ons maar de rustige overzichtelijke baaien en kleine dorpjes. 

LJS voor anker bij Fort du France (deze stad doet zijn naam eer aan met een groot fort)

We varen naar St Pierre, klein dorp dat 100 jaar geleden volledig door een vulkaan uitbarsting is verwoest. Alleen de enige gevangene, die goed in een cel opgeborgen was, heeft het overleeft. We wandelen eind van de

Het gesloten toeristenbureau

 
middag door het dorp. Het is een grappig klein dorp aan de voet van een klif. Veel houten huizen, op de vervallen exemplaren zijn grote foto’s van mensen uit het dorp, vroeger en nu, geplaatst. Openbare kunst, ziet er leuk uit. Tegen de avond zoeken we een restaurant. We zijn wat te vroeg natuurlijk dus we eindigen bij een soort snackbar/restaurant waar we op het terras (2 tafeltjes op de stoep) belanden. Menu van de dag is zowel een vis als

Zonsondergang bij St Pierre

Mmmmm, vis!

vlees gerecht. Wij gelukkig, het is heerlijk met de Creoolse kruiden er over heen. Als we terug komen bij de pier waar de dingy ligt is de marktplaats omgebouwd tot ‘feest locatie’. Er staan tafels en stoelen en de BBQ’s er naast liggen vol. Er is ook iets opgebouwd dat voor een band lijkt. Wij vragen of het een privé feest is maar nee, het is voor iedereen. Wij kopen een biertje en gaan aan een tafeltje zitten in de hoop dat de muziek zo begint. Het is leuk mensen kijken, langzaam druppelt het een beetje vol. Op iedere tafel staan spelletjes (oud en versleten) en veel mensen spelen kaart, domino, mens-erger-je-niet of een ander bord spel. Het maakt het heel knus. Na een half uur begint de band. Eén trommel en 3 zangers die in een soort a capella liederen zingen met een duidelijk Afrikaanse oorsprong. Veel van de melodieën en klanken herkent Manon uit de tijd dat ze aan Afrikaans dansen deed. Het zijn oude mannen die zingen dus alles is vrij gezapig en met weinig variatie. Alleen een paar kinderen dansen. Na korte tijd vertrekken we, het is duidelijk dat we het ook op de boot goed kunnen horen. Dit zijn wel de leuke toevalligheden waar je tegen aan loopt als je rondzwerft.

 De volgende dag gaan we weer aan land om uit te klaren. Daarvoor moeten we een formulier zien te bemachtigen met een stempel dat we hier weg gaan en naar Guadeloupe gaan. We lopen eerst naar het oude fort (alleen de muur is er nog sinds de vulkaan uitbarsting). Het geeft een mooi uitzicht over het dorp en baai maar het pand waar de VVV met uitklaar-computer zou zitten is dicht gespijkerd. Er hangt en briefje dat de het toeristenbureau verhuist is naar het mooie pandje bij de pier waar we al 4 keer langsgekomen zijn. Dus terug naar waar we vandaan komen. Echter dat mooie pand is ook hermetisch gesloten. Geen enkele aanwijzing wat er in zit of het open gaat, niets. We zien een computer winkel en gaan daar maar vragen. De eigenaar weet ons te vertellen dat we bij het restaurant tegenover het busstation terecht kunnen. Dat blijkt nog gesloten, het is ook nog geen 10 uur. Wij gaan op een bankje zitten en wachten af met een pain-au-chocolat (hét grote voordeel van in Frankrijk zijn). En ja hoor een dure grote auto parkeert even na 10-en voor het restaurant. Het is de eigenaar en inderdaad we kunnen bij hem uitklaren. Als hij de boel open heeft gegooid duiken wij achter de computer. Weer zo gepiept. Hij kijkt nauwkeurig in de paspoorten maar we hoeven niets te betalen. Weer een mazzeltje. We doen nog even inkopen op de markt, veel lokale groente en allerlei andere spullen. In de middag gaan we anker op en zoeken we een plekje aan de noordwest

kant van Martinique om de tocht richting Dominica, onze tussenstop naar Guadeloupe, wat korter te maken. We vinden nog een laatste mooie baai. Voor het eerst op Martinique liggen we er helemaal alleen. Mooie afsluiting van dit dwalen langs de kusten van Martinique. De volgende ochtend vroeg hijsen we de zeilen en zetten koers naar Dominica. We hebben een heerlijke zeildag waarbij de buien net langs ons trekken. In de

Buien boven Dominica

luwte van Dominica moet eind van de middag nog even de motor aan om voor donker het anker te laten vallen vlakbij Rupert Bay. We liggen voor een leeg wit strand, pelikanen duiken om ons heen in het water en we zien een dorade (of andere grote vis) uit het water springen. De volgende ochtend vroeg weer anker op om naar Marie Galante, Guadeloupe te zeilen. Daar wacht onze volgende bestemming en ons bezoek… daarover meer in een volgend blog.