Bermuda, waar is nu die driehoek?? En willen we dat eigenlijk wel weten, alles verdwijnt daar..

Na 8 dagen zijn we er dan eindelijk, Bermuda! Wat heerlijk om de vuurtoren opeens in de nacht te zien schijnen. Hij blijft ons de weg wijzen tot het licht wordt en wij ook het eiland zelf zien. Vrij plat en groen. Via de enige ingang door het rif gaan wij aan de oostzijde naar binnen. Begeleid door de Coastgard waar je je 30 mijl buiten moet melden en vervolgens nogmaals voor je door het smalle kanaal mag. Een cruiseschip zou je hier anders kunnen verpletteren. Door het smalle ‘kanaal’ in de rotsen, zogeheten ‘Town Cut’, varen we de baai/binnenwater van St. George in. Het water is al eeuwen de haven van Bermuda, heet St George Harbour en aan de waterkant van St George staat het vol met oude Engelse werkgebouwen, overblijfselen uit een lang verleden van overzeese handel.

Er is een steiger bij de douane waar ieder schip zich eerst moet melden voor je het anker mag uitgooien. Wat een andere ervaring dan tijdens de rest van de reis. Ze schijnen hier te denken dat je voor je plezier komt. De douane begint met welkom op Barbados (net als de coastguard al overigens). We zijn nog nooit ergens door de officials welkom geheten. Als de vele papieren zijn ingevuld en getekend, gaat de douane beambte nog even mee naar buiten om ons een en ander te wijzen, kroeg, supermarkt en VVV en krijgen we een kaart van Bermuda mee. Wat een ander gevoel geeft zo’n behandeling, opeens vinden we een formulier meer of minder helemaal niet zo erg. Nou ja,eentje meer dan, want vooraf moest je hele doopceel al ingevuld maar dat was een andere afdeling..

Gerestaureerde oude werf in St George

Kerkje uit 1600, St George

Pleintje met stadhuis in St George, met gratis wifi

We gaan voor St George voor anker, varen nog even bij twee andere Nederlandse schepen langs die iets eerder aangekomen zijn. Dan gaat eindelijk het anker uit en zijn we weer ‘aan land’. Heerlijk om weer stil te liggen. Het is een erg mooie baai voor de oude stad in blauw water omzoomd door groen. De rest van de dag doen we niets meer dan uitrusten, opruimen, bijboot klaarmaken. We krijgen nog even bezoek van de Wildeman, een boot die in het verleden bij DEKO aan dezelfde steiger heeft gelegen in Lelystad. Wat is de wereld toch klein.

De volgende dagen besteden we aan sight-seeing en klusjes en natuurlijk uitrusten, bijtanken voor de volgende etappe. Het stadje St George is erg liefelijk, kleine straatjes , oude werven en schattige cottages met mooie tuintjes. Het centrale pleintje bij het water heeft gratis wifi en is de ontmoetingsplek voor iedereen die er op bezoek komt. De zeilers maar ook de cruiseboot passagiers die zich massaal met de bus vanaf de andere kant van het eiland naar St George laten vervoeren. Het stadje staat op de Unesco wereld erfgoedlijst en is heerlijk om een beetje door te dwalen en rond te hangen. Je kan er ook redelijk lekker uit eten in één van de drie restaurants. Maar zoals overal op Bermuda moet je wel een dikke portemonnee meebrengen want alles is erg duur. Eén bier kost 8 dollar (is dan wel groot maar toch).

We huren voor twee dagen een scooter en scheuren het hele eiland over. Alle hoeken en gaten. Tot en met één van de sjieke golfclubs, Tucker’s Town. Stef loopt daar even de lockerroom in om de WC te gebruiken echter… wij hadden er alleen nooit bij stilgestaan dat de wat oudere mannen in Bermuda’s zich een hartstilstand zouden schrikken van Stef zijn afgeknipte korte spijkerbroek. Hoe was hij binnengekomen, dit was een besloten club. Tja, overal staan bordjes privé maar het was een gewone weg met huizen en het stond op onze kaart dus we zijn er een paar voorbij gereden. Ze begrepen wel dat de nood hoog was dus hij mocht de sjieke wc gebruiken. In de lockerroom stonden over de 200 kastjes met op ieder kastje een goudkleurig bordje met de naam van één van de leden. Alles is mooi hout uitgevoerd.

Deze vuurtoren hadden we bij aankomst in zicht. Stef op de scooter.

Op de golfbaan, in een echte Bermuda met dikke sigaar

Onze tocht voerde ons ook naar Hamilton, de hoofdstad van Bermuda. Echt een drukke stad met veel dure winkels en spiegelende bankgebouwen. En natuurlijk mannen in Bermuda’s. Nooit gedacht dat de Bermuda echt van Bermuda komt. De mannen dragen ze met verve, in alle kleuren met al of niet bijpassende gekleurde kniekousen en zwarte lakschoenen. Als (versleten) spijkerbroeken drager weet je niet wat je ziet. In een restaurant krijgen we nog wat toeristische tips van de ober. Ga het natuurparkje van de Christal Caves in daar zijn verschillende grotten met water en stalagtieten en -nieten. Allemaal voor niets terwijl de Christal Caves erg duur zijn. Als iemand van Bermuda iets duur vindt dan zullen wij het een fortuin vinden dus we maken graag gebruik van de tip. Het is een leuk parkje met inderdaad verschillende grotten die diep onder de grond uitstrekken in oude kalksteenlagen. De bessen die er overvloedig groeiden noemden de plukkende dames, Bermuda Cherries… Brrr wat zijn die wrang, hooguit geschikt voor jam en geen vergelijk met kersen.

Cathedraal van Hamilton, erg engels allemaal

Grotten met stalagtieten en -nieten

Het parkje was als alle open stukjes niet bebouwde grond een nationaal park. Die zijn er veel op Bermuda, allemaal 100-200 meter in het vierkant en keurig gemaaid en beplant. Het hele eiland oogt dan ook super netjes en aangeharkt. Overal parkjes, tuinen en cottages in alle maten en soorten.




Bij de Cristal caves kleine beschutte baaitjes. Jonge baracuda vindt er bescherming, papagaaivis is niet onder de indruk.

Bijzonder zijn de witte daken die alle huizen hebben. Allemaal gekalkt en stralend wit, allemaal met waterafvoer naar cisternen onder de huizen. In de wasserette trof ik een man die wel een wasmachine had maar geen water om te wassen. Hij woonde aan de rand van St George en zover was de publieke waterleiding niet gekomen. Ook al had het vorige week overvloedig geregend, hij was zo zuinig op het water dat hij de was liever in de wasserette deed en thuis in de droger.

Alle huizen hebben een lief kleurtje en een spierwit dak

Zoals iedereen op Bermuda was ook deze man super vriendelijk en behulpzaam. Het bleek dat je een kaart moest kopen voor de wasserette om geld op te zetten om de wasmachine aan te zetten (duurde even voordat ik het helemaal begreep). Natuurlijk zonde voor 1 keer wassen. Maar deze man was zo vriendelijk het geld even op zijn kaart te zetten en daarmee voor mij de wasmachines aan te doen.

De scooterverhuurmevrouw was ook een schat, gaf info over het weer en wanneer je het beste de scooter kon huren. Wij huurden nog geen scooter maar ze gaf ons wel even de krant van vandaag mee want dan wisten we wat er gebeurde op het eiland. Tijdens het scooterrijden konden we niet even rustig stilstaan en om ons heen kijken. Er stopte gelijk wel een auto om te vragen of alles oke was en of we hulp nodig hadden. De techneuten die ons aan onderdelen voor het starten van de motor hielpen verwezen ons steeds door en tekenden routes op onze kaart, gaven technische tips en belden naar collega’s of die wel de juiste onderdelen hadden. Zo zou ik nog even door kunnen gaan, maar waar het op neer komt is dat op Bermuda ontzettend lieve en behulpzame mensen wonen. Inderdaad in schattige mintgroene korte broeken met mintgroene kniekousen.

Overal mooie huizen aan azuurblauwe baaien

Veel lokale boten

Veel historie gerelateerd aan scheepvaart en piraterij

Ook sociaal was het een gezellige tijd. We hebben met de Nederlandse kolonie bij ons aan boord geborreld. Franse kennissen kwamen aan vlak voor wij vertrokken, ook daar geborreld en bijgekletst.

Verder klusten we dus nogal wat aan de boot om deze op de volgende oversteek voor te bereiden. We hadden problemen met het starten van de motor (uitgesleten contactslot) nu gaat dat allemaal met knopjes en zullen we tot er thuis een nieuw slot in zit probleemloos kunnen starten. De zeilbandjes van de leuvers in de topplank waren afgescheurd, we hebben vier bandjes vervangen. Blog deels bijgewerkt. Bakskisten iets minder waterdoorlatend gemaakt.

Na 5 dagen begon het te kriebelen en zagen we dat als we te lang zouden wachten we geen wind zouden hebben naar de Azoren. Datum vastgesteld en na 7 heerlijke zonnige ontspannen dagen in miniatuur Engeland weer vertrokken. Uiteraard na uitchecken bij de douane die vroeg of we het naar onze zin hadden gehad en ons een behouden vaart wenste.