Sint Maarten en omgeving, of te wel heen en weer, heen en weer

Na een onstuimige tocht, hoog aan de wind, hoe kan het ook anders komen we aan op Sint Maarten in St Philipsburg, de Great Bay. Na een verbale aanvaring met een potentiele buurman nog voor het anker naar beneden was vinden we een plekje in de grote baai. Er is slechts een klein hoekje dat geschikt en bestemd is voor ankeren. In de rest hebben taxi-boten, jetski’s, etc. vrij spel. We zijn mooi op tijd om nog in te kunnen klaren. Onze Belgisch/Egyptisch/Spaanse buren  hebben problemen met hun buitenboordmotor en geven we een lift naar de kant. Het is een lange hete wandeling naar het industrieterrein waar we een uurtje bezig zijn met weer dezelfde formulieren. Het geeft toch te denken dat alleen de kleinste en armste landjes en de Franse eilanden aan deze kant van de plas hebben bedacht hoe ze dit eenvoudig en digitaal kunnen doen. Dat scheelt niet alleen ons frustraties maar zeker ook bij de douanebeambten. Die krijgen dag in dag uit van die vervelende chagrijnige zeilers aan hun bureau en moeten na hun vertrek al die papiertjes overschrijven in een dik boek en in 3-voud archiveren.

Zicht over ankerbaai St Philipsburg



Boulevard St Philipsburg

Boulevard St Philipsburg



 

 

 

 

 

 

 

Maar dan staan we daarna toch buiten. We lopen nog even bij de botenwinkel langs voor wat spullen en gaan dan richting boot voor een ankerbiertje en de aankomst van Bart, Stef zijn zoon. Het is erg leuk om hem de baai te zien binnen varen met hun megajacht. Ze meren vlak bij onze ankerplek af aan de cruisebootsteiger waar nog wat boten in de categorie groot, groter, grootst liggen, waarbij hij de categorie groot voor zijn rekening neemt met 85 mtr. Later die avond is hij klaar met zijn werk en ontmoeten we elkaar. Veel te bespreken en een fijn weerzien. Allemaal heel erg bijzonder elkaar zo te treffen. Het is ook heel anders dan de keer dat we elkaar in Las Palmas op de Canarische eilanden troffen..

Stef houdt aankomst goed in de gaten

Daar komt Bart

Boten vader en zoon naast elkaar, unieke ervaring

Groot, groter, grootst in Simpson Bay

Enige leuke stukje in Simpson Bay

De volgende drie dagen relaxen wij op de boot en treffen Bart in de avond. Dan is het weer tijd voor afscheid. Wij hebben op zaterdagochtend onze plannen gewijzigd en willen richting St Barts. Inderdaad, dat geeft problemen met uitklaren. We proberen het bij het kantoor om de hoek maar dat is al dicht. Ze weten ons te vertellen dat het kantoor in Simpson Bay nog open is. Terwijl wij zoeken naar de bus biedt zich een taxi aan. Handig want hij weet ook waar we moeten zijn. Zo belanden wij via de weg in Simpson Bay. We klaren uit en kijken even rond. Het is hier op land een aan een schakeling van restaurants, cafés, striptenten en casino’s. Op het water heerst groot, groter, grootst bijna nog erger dan aan de cruise steiger. Na een biertje te hebben gedronken bij de klapbrug naar de lagune, hebben we het wel weer gezien. We doen nog even boodschappen in een grote supermarkt. Hoera, ze hebben broodbakmix!!!. Hier ontdekken we het enige Nederlandse tintje aan het eiland. De mix is van Koopmans en in het schap er naast staan nasi-kruiden. We laten beide schappen leeg achter en gaan met volle tassen naar de bus. Ook hier zijn dat volkswagenbusjes die je aan de kant van de weg tegenhoudt en overal stoppen nadat je ergens tegen aan hebt geklopt.

 Zondag, eerste paasdag, zeilen we richting Sint Barts. Er staat een hele stevige wind, korte steile golfslag en natuurlijk hebben we wind tegen. Na een stuk kruisen en lekker gezeild te hebben vinden we het welletjes en besluiten te stoppen bij een onbewoond eilandje Ile de Fourchue.

Brrr, hondeweer, stortbuien en windvlagen en dan moeten we nog opkruisen ook

Enige geschikte kleding in geval van bovenstaande omstandigheden. Waarom die zonnebril op blijft????

We liggen aan een mooring vlakbij de rotswand waar we kunnen snorkelen. De moorings zijn door natuurbeheer neergelegd om schade aan de zeebodem te voorkomen en gratis te gebruiken. Super faciliteit. Wel altijd even snorkelend checken of het nog een beetje deugdelijk vast zit. Er ligt een mogelijk voorbeeld van een ondeugdelijke mooring op de kant, althans de restanten. Het is een uniek plekje en we zijn de harde tegenwind zo zat dat we besluiten niet weg te gaan tot het rustiger wordt. Drie dagen liggen we verwaaid in deze beschutte baai. Als de Pasen voorbij zijn wordt het ook heel rustig en liggen we er bijna alleen. We wandelen een stuk over het eiland en doen vooral heel weinig, heerlijk na al het sightseeing van de afgelopen maanden.


Pracht ankerbaai met gratis goede moorings

Hopelijk lag deze niet aan een mooring..

Droge landschap van Ile Fourchue

Droge vegetatie

Uitzicht op St Barts vanaf Ile Fourchue

Ankerbaai Ile Fourchue

Hard werken, die was, dus daarna aan de borrel 

Uitzicht vanaf onze ankerplek op ingang haven St Barts vol megajachten

 

 

 

 

 

 

 

 

Na 3 dagen varen we door naar Sint Barts waar we bij het inklaren de bemanning van de Delfinus tegen komen. We kennen hen nog van de Kaap Verden/Mindelo en Barbados.  We lopen een stukje door het dorpje waar de jetset zo graag schijnt te vertoeven. Verbazen ons over de hoge prijzen in de supermarkt (nóg hoger dan op Sint Maarten) en gaan richting boot. We treffen de Delfinus en gaan samen een biertje drinken. Hun boot schommelt zo erg dat we niet aan boord kunnen komen. Op naar de onze dus. Wij liggen aan de andere kant van de baai een stuk rustiger. Het is een gezellige middag/avond.  

Zonsondergang fotograferen met bemanning van de Delfinus

De volgende dag vertrekken we weer richting St Martin. We willen daar provianderen voor de komende oversteken. Op weg naar Marigot Bay komen we echter nog Ille deTintamarre tegen en besluiten daar nog een nacht voor anker te gaan. Al snel hebben we door waarom er zo veel boten met toeristen af en aan varen. Die komen niet voor het blauwe water en het mooie witte strand van de baai. Het wemelt hier van de schildpadden. We zien er geregeld 3-4 tegelijk vlak bij de boot. Ze zijn door al het bezoek ook absoluut niet bang en snorkelend kan je van dichtbij volgen, ze grazen echt als koeien het grasveld op de bodem af. Als we de volgende ochtend weer omringd worden door schildpad, schildpad roepende menigte gaan we er snel weer vandoor. Wel beseffend wat een mazzel wij hebben dat wij heel relaxt met ons bootje op zo’n mooie plek kunnen blijven liggen als de meute weer onderweg naar huis is.

Weer een droomplek voor een wit strand, deze keer zonder palmen

Groene schildpad, de grasetende soort

Droge binnenland van Tintamare met geiten

Heremietkreeft op Ile Tintamare





Prachtige kliffen



Tegen zonsondergang een heerlijk leeg strand



Uitzicht over de baai met achteraan LJS

Zonsondergang vanaf het strand met LJS op de voorgrond

We zijn mooi op tijd in Marigot Bay waar we in super helder azuurblauw water ankeren. Wel met nog ruim 100 anderen maar omdat de baai zo groot is heb je daar niet zo’n idee van. We klaren weer eens in en wandelen door het dorpje. Veel rustiger en knusser dan aan de Nederlandse kant. Ook heel Frans.

We blijven er 4 dagen en doen verschillende keren boodschappen met onze tas op wielen. Aan het eind is de tas door zijn assen gezakt en de boot zo vol dat niet alles in de voorraadbakken past. Wij gaan onderweg zeker niet verhongeren. Op een zondag gaan we in de haven water tanken en klaren daar ook uit. Het is heerlijk dat dit op de Franse eilanden allemaal redelijk soepel gaat. Terwijl we water tanken krijgen we een berichtje van Bart dat hij weer op Sint Maarten is en morgen vrij heeft. Snel maken wij een afspraak en gooien de plannen om. We zeilen wel naar Anguila maar alleen om er even te snorkelen en dan terug naar Sint Maarten.  

Beetje koraalen een visje

Beperkt onderwaterleven bij Anguila

Voor anker bij Anguila

Eindelijk een stuk ruime wind, de gennaker kan er zelfs op. Het is heerlijk zeilen.

Onder gennaker, heerlijk

Net voor donker liggen we weer op onze oude ankerstek vlakbij de boot van Bart. De volgende ochtend zeilen we met zijn drieën een paar baaitjes verder om te snorkelen. Het wordt een relaxt zeil- en snorkeldagje, heel gezellig en Bart nu eens niet in de machinekamer maar als captain aan het roer. Of hij nooit anders heeft gedaan..
Na de BBQ nemen we weer afscheid en vertrekken wij s’avonds nog richting de Britisch Virgin Islands of te wel de BVI. Onze laatste stop in de Cariben.

Stef en Bart, fijn weerzien